۳۰۰ کیلومتر بر ساعت؛ جنون سرعت در جاده‌های غرب افغانستان
روز جمعه، گروهی ۲۴ نفری از موترسایکل‌سواران سنگین با سرعت زیاد، شاهراه هرات – تورغندی را طی می‌کنند. سرعت این موترسایکلها گاهی وقت‌ها به ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت نیز می‌رسد. مجموعاً این موترسایکل‌سواران روزهای جمعه، [تنها روز تمرینی‌شان] تا ۲۲۰ کیلومتر را طی می‌کنند.
موترسایکل‌های سنگین به آن دسته از موترسایکلها گفته میشود که گنجایش آن‌ها بالاتر از یک‌هزار سی‌سی است.
این موترسایکلها در افغانستان معمولاً به نام موترسایکل هزار شناخته میشود و از محبوبیت فراوانی در نزد عاشقان سرعت و جوانان ماجراجوی گرفتار جنون سرعت برخوردار است.
قیمت بلند و وزن سنگین، دو فاکتور عمده شمرده میشود که داشتن این نوع موترسایکلها به‌مثابه یک رویا در ذهن برخی افراد باقی بماند.
از ۱۲ تا ۶۰ هزار دالر
قیمت این موترسایکلها بسیار بلند است. شماری از موترسایکل‌سواران، نیم میلیون افغانی برای خریداری این وسایط در هرات هزینه کرده‌اند. این موترسایکلها لیلامی است و پس از استفاده در کشورهای اروپایی و امریکایی وارد هرات میشود.
تواب مهمند؛ رییس فدراسیون موترسایکل‌سواران هرات به خبرگزاری افق می‌گوید که موترسایکل‌های سنگین وزن معمولی جدید تا ۱۲ هزار دالر امریکایی و موترسایکل‌های ویژه مسابقات تا ۶۰ هزار دالر نیز به‌فروش می‌رسد.
مصرف سوخت این نوع موترسایکلها هم زیاد است و رانندگان این وسایط تا ۲۵ لیتر پطرول در هر روز تمرینی می‌‌سوزانند.
قوانین سخت‌گیرانه
فدراسیون موترسایکل‌سواری هرات، قوانین سختی را برای سنگین‌سواران وضع کرده‌است. بربنیاد قوانین این فدراسیون، گشت و گذار این نوع موترسایکلها در نقاط مزدحم شهر هرات ممنوع است و محرومیت از شرکت در گروه سنگین‌سواران را در پی دارد.
رییس فدراسیون موترسایکل‌سواران می‌گوید که یکی از قوانین دیگر این فدراسیون، الزامی‌بودن استفاده از کلاه و لباس ایمنی برای ایجاد مصونیت جانی سنگین‌سواران است.
برکت‌الله جلالی؛ موترسایکل‌سوار سنگین‌وزن به خبرگزاری افق می‌گوید: «مصارف ما خیلی زیاد است و لباس معمولی برای موترسایکل‌سواری تا ۲۵ هزار افغانی به‌فروش می‌رسد و ما در این رشته ورزشی هیچ اسپانسری نداریم و تمام مصارف را خود ما پرداخت می‌کنیم.»
تمرین در شاهراه‌ها به‌جای میدان ورزشی
سنگین‌سواران هرات، در نبود میدان تمرینی معیاری، ناگزیر هستند که در شاهراه‌های هرات – تورغندی، هرات – اسلام قلعه و چندین شاهراه دیگر به تمرین بپردازند.
تمرین در این شاهراه‌ها دشوار است؛ چرا که عبور موترهای تیزرفتار و باربری باعث مزاحمت در تمرین سنگین‌سواران شده و آن‌ها مجبور هستند که زمان‌بندی کنند که چه زمانی این شاهراه‌ها خلوت‌تر است.
تواب مهمند؛ رییس فدراسیون موترسایکل‌سوار هرات می‌گوید که بارها از ریاست تربیت بدنی و ورزش در مرکز کشور خواستار ساخت زمین تمرینی شده‌اند؛ اما گوش شنوایی وجود ندارد.
او تاکید دارد که نباید سنگین‌سواران در شاهراه‌ها به تمرین بپردازند؛ چرا که موترسایکل‌سواری در این میسرها، باعث خسارات هنگفت مالی و جانی خواهد شد.
به‌گفته آقای مهمند، از سال ۱۳۹۷ تاکنون پنج حادثه ترافیکی برای سنگین‌سواران اتفاق افتاده؛ اما خوشبختانه این حوادث تلفات جانی در پی نداشته‌است.
تقلا برای برگزاری مسابقات و آموزش‌های معیاری
در ولایت‌های کابل، قندهار و بلخ نیز سنگین‌سواران فعالیت دارند؛ اما در مقایسه با هرات شمارشان کم است.
مسابقات بین ولایتی موترسایکل‌سواران سنگین‌وزن در افغانستان برگزار نمی‌شود و به همین دلیل، رشد این رشته ورزشی، کند است.
از خواسته‌های اصلی سنگین‌سواران در هرات، شرکت در مسابقات خارجی و زمینه‌سازی دوره‌های آموزشی به حساب می‌آید.
سنگین‌سواران، حکومت را به بی‌پروایی در بخش حمایت از آن‌ها متهم می‌کنند.
عبدالقادر عظیمی؛ یکی از سنگین‌سواران به خبرگزاری افق می‌گوید: «باید برویم به رقابت‌های خارج کشور تا رشد کنیم. تا چه زمانی باید ما در این مسابقات شرکت نکنیم؟ ما از حکومت می‌خواهیم که برای ما کورس‌های آموزشی آماده سازد تا بتوانیم رشد کنیم و با سنگین‌سواران کشورهای دیگر رقابت کنیم.»
فهیم فوشنج؛ یکی دیگر از سنگین‌سواران می‌گوید: «با وجودی‌که امکانات کافی برای تمرین نداریم؛ اما تلاش می‌کنیم تا بتوانیم روزی برای افغانستان در این رشته ورزشی افتخار کسب کنیم و باور دارم که چنین روزی فراخواهد رسید.»
