ننگ برای حکومت، شرم برای مردم؛ واکنش‌های گسترده به ترور ناکامورا
شماری انبوه از کاربران شبکه‌های اجتماعی هم با ابراز شرمندگی در مقابل خدمات آقای ناکامورا و مرگ ناجوانمردانه او، گفته‌اند که ناکامورا را به جرم خدمت‌گزاری، عدالت و انسانیت به رگبار گلوله بستند. او مهمان خوبی بود؛ ولی ما میزبان خوبی نشدیم. این برای مردم درس بزرگی است تا بیاموزند که مخالفان هیچ ترحمی ندارند و دشمن بازسازی و شکوفایی کشور اند.
حوالی ساعت ۸:۰۰ صبح روز چهارشنبه، ۱۳ قوس، داکتر تتسو ناکامورا؛ رییس یک شرکت خدماتی جاپانی به نام «پی ام اس» در مربوطات ناحیه اول شهر جلال‌آباد؛ مرکز ولایت ننگرهار مورد حمله افراد مسلح ناشناس قرار گرفت. در آن حمله، ۵ همراه آقای ناکامورا شامل سه محافظ، راننده و یک نفر دیگر کشته شده و خود او زخم شدید برداشت.
آقای ناکامورا ابتدا به شفاخانه حوزوی ننگرهار منتقل می‌شود؛ ولی به‌خاطر وخامت وضعیت‌اش، او را روانه شفاخانه نظامی بگرام می‌کنند. هنگام انتقال او به چرخبال اما آقای ناکامورا جان می‌سپارد.
ترور چگونه رخ داد؟
شاهدان عینی در محل گفته‌اند که قبل از رسیدن موتر آقای ناکامورا، دو موتر در ساحه جابه‌جا شده بودند و مردم را اخطار می‌دادند تا از ساحه کنار بروند.
به گفته این شاهدان، افرادی با چهره‌های باز و با در دست‌داشتن تفنگچه، مردم را به هر مسیری رهنمایی می‌کردند و هنگامی که موتر آقای ناکامورا به ساحه رسید، بر او تیراندازی کردند، ۵ تن را کشتند و ناکامورا نیز شدیدا زخمی شد و مردان مسلح از ساحه فرار کردند.
داکتر ناکامورا هنگامی ترور شد که برای نظارت بر یک مرکز تحت پوشش سازمانش به شهر جلال‌آباد رفته‌بود.
واکنش‌ها
پخش خبر مرگ تتسو ناکامورا، بلافاصله واکنش‌های گسترده جهانی را برانگیخت.
ارگ ریاست جمهوری، او را نزدیک‌ترین دوست افغانستان خواند و کشته‌شدن‌اش را ضایعه‌ای بزرگ در امر پیشرفت و آبادانی کشور عنوان کرد.
اشرف‌غنی؛ رییس حکومت وحدت ملی گفته‌است که «به قهرمان آبادی جاپانی افغانی‌الاصل و خانواده قربانیان همراه او تسلیت عرض می‌کنم».
او گفته‌است که به محض شنیدن خبر قتل او، به مسؤولین امنیتی دستور بررسی جدی و سپردن قاتلین او را به پنجه قانون را داده‌است.
شینزو آبه؛ نخست‌وزیر جاپان نیز گفته‌است که از شنیدن این خبر بهت‌زده شده‌است.
صدیق صدیقی؛ سخنگوی ریاست جمهوری هم در توییترش نوشته‌است: «دشمنان مردم افغانستان، نزدیک‌ترین دوست ما را بی‌رحمانه به قتل رساندند. ناکامورا زندگی خود را وقف همیاری و همکاری با مردم ما کرد.»
به گفته آقای صدیفی، او حکومت را در مدیریت آب‌ها و جنگل‌ها کمک می کرد. دولت و ملت افغانستان حمله به او و همکارانش را تقبیح و بزرگ‌ترین جنایت در برابر مددرسانان می‌داند.
حنیف اتمر؛ مشاور پیشین امنیت ملی آقای غنی هم گفته‌است: «امروز داکتر ناکامورا را خلاف تمام اصول و ارزش‌های بشریت، به قتل رساندند، ما افغان‌ها هیچ‌گاهی به کشتن مهمان، دوست و خدمتگار وطن خود باور نداشته‌ایم، پس کی این‌ها را می‌کشد؟»
هیات معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما) نیز حمله بر ناکامورا را محکوم کرده و گفته‌است که او «بخش اعظم» زندگی خود را برای کمک به افغان‌های آسیب‌پذیر اختصاص داده‌بود.
فضل‌هادی مسلمیار؛ رییس مجلس سنا نوشته‌است: «یک معمار اصلی وطن، یک خدمتگار واقعی، مبارز بازسازی را از دست دادیم، مرگ او بر من تاثیر عمیق گذاشت.»
موقف طالبان
در کنار واکنش‌های داخلی و جهانی، گروه طالبان نیز حمله بر داکتر ناکامورا را تقبیح کرده و گفته‌است که این گروه هیچ سازمانی را که برای ساخت‌و‌ساز افغانستان تلاش می‌کند، هدف قرار نمی‌دهد.
سهیل شاهین؛ معاون سخنگوی طالبان در قطر هم در توییترش نوشته‌است: «امارت به اساس پالیسی خود، نه‌تنها این‌که مؤسسات بشری را که به مردم ما خدمت می‌کنند، هدف قرار نمی‌دهد؛ بلکه در تمام کشور برای آن‌ها زمینه‌سازی می‌کند.»
ننگ برای حکومت
رحمت‌الله نبیل؛ نامزد ریاست جمهوری، در توییترش نوشته‌است : «ما شرمنده‌ایم، شما زندگی‌تان را وقف افغانستان کردید؛ اما ما توانایی محافظت از شما را نداشتیم.»
نرگس نهان؛ وزیر قبلی معادن کشور هم گفته‌است: «آقای ناکامورا شرمنده‌ایم! ۱۳ سال در ولسوالی‌های شیوه، بهسود و کامه خدمت کرده بندهای آب ساختی که در نتیجه آن هزاران جریب زمین سبز شد. تو به ابدیت پیوستی؛ ولی ما نمی‌دانیم چطور این حادثه ننگین را به دنیا و نسل‌های آینده خود جواب بدهیم.»
فوزیه کوفی؛ عضو پیشین مجلس و رهبر حزب «موج تحول» نوشته‌است که «تاریخ خدمات و اعتماد به نفس والای شما را به‌عنوان خادم بشریت به‌خاطر خواهد داشت و قیمت خدمات صادقانه کسی که به ما و مردم ما کار کرد را پرداختن ناممکن است.»
عمر مومند؛ باشنده ننگرهار؛ جایی که آقای ناکامورا در آن خدمت کرد و کشته شد، در صفحه‌اش نوشته‌است:«قتل آقای ناکامورا را در ۵۰ متری ولایت شرم و ننگ به مسوولین ننگرهار می‌دانم.»
خالد خادم؛ از کنر نوشته‌است: «افسوس که تاریخ خیالی ۵ هزار ساله خود را در مقابل رییس یک مؤسسه جاپانی افغانی‌الاصل نگه‌داشته نتوانستیم.»
قریب درانی هم نوشته‌است که «اکنون به افغانیت و انسانیت خود شک پیدا کردم، حالا چرا تمام مقامات ننگرهار از خجالت نمردند؟»
شرم برای مردم
شماری انبوه از کابران شبکه‌های اجتماعی هم با ابراز شرمندگی در مقابل خدمات آقای ناکامورا و مرگ ناجوانمردانه او، گفته‌اند که ناکامورا را به جرم خدمت‌گزاری، عدالت و انسانیت به رگبار گلوله بستند. او مهمان خوبی بود؛ ولی ما میزبان خوبی نشدیم. این برای مردم درس بزرگی است تا بیاموزند که مخالفان هیچ ترحمی ندارند و دشمن بازسازی و شکوفایی کشور اند.
به او جایزه نوبل داده شود
استادان دانشگاه و شماری از محصلین خواهان برگزاری کمپاینی شده‌اند که در آن از جهان بخواهند جایزه بین‌المللی صلح نوبل به آقای ناکامورا تفویض شود.
آن‌ها گفته‌اند که بیایید با طرح تقاضای جایزه بین‌المللی نوبل، به این شخصیت شامخ و ارزشمند، پاسخی صریح به هراس‌افگنان و قاتلین ارزش‌های انسانی بدهیم.
شماری هم گفته‌اند که حکومت افغانستان باید جسد آقای ناکامورا را با بیرق‌های افغانستان و جاپان بپوشاند و در جلال‌آباد و کابل بگرداند و مدال آبادی را برایش تفویض کند.
سلما سوری از کابل می‌گوید که به‌حیث یک شهروند کابل، با افتخار موافقم تا یک جای بسیار مهم شهرم به پاس خدمات ارزنده ناکامورا مسما شود.
با این حال، شماری از فعالان مدنی و جوانان در شهر جلال‌آباد؛ مرکز ننگرهار، شامگاه روز گذشته به یاد جان‌باختن تتسو ناکامورا، مراسم شمع افروزی برگزار کردند.
ناکامورا کی بود؟
تتسو ناکامورا ۷۳ ساله در سال ۱۹۴۶ در شهر فوکووکای جاپان به دنیا آمده و پس از ختم تحصیل در رشته طب در ۱۹۸۴ به پاکستان می‌آید و به درمان بیماران جذامی می‌پردازد.
دو سال بعد او به افغانستان می‌آید و در یک روستای دوردست خدمات درمانی صلح جاپان «پی ام اس» را ایجاد می‌کند. در کنار این، او به ساخت چاه‌های آب آشامیدنی و کانال برای سبز ساختن دشت‌های ننگرهار می‌پردازد.
در سال ۲۰۰۳ برنده جایزه «رامون مگ سه‌سه» می‌شود که به عنوان جایزه نوبل آسیایی شناخته می‌شود.
او در ۲۰۱۴ باری به روزنامه «جاپان تایمز» گفته‌بود که به‌خاطر مصونیتش هر روز از مسیری متفاوت سفر می‌کند.
رییس جمهوری کشور به‌خاطر خدمات چشمگیرش، برای او تابعیت افتخاری افغانی داده‌بود و آقای ناکامورا بر زبان پشتو نیز تسلط داشت.
مردم ننگرهار او را از محبت زیاد، «کاکا مورا» یا «کاکا مودا» صدا می‌زدند.
