دختران افغان؛ انزجار در داخل، افتخار در خارج

طالبان در سیاستی بحث‌برانگیز صدها هزار دختر را در سراسر کشور از آموزش محروم کرده‌اند. مولوی عبدالحکیم شرعی؛ رییس دادگاه عالی طالبان، اخیرا در کتابی که منتشر کرده و به احتمال قوی، این کتاب جایگاه «قانون اساسی» دولت طالبان را دارد، به صراحت اعلام کرده که زنان و دختران هرگز نباید از خانه خارج شوند؛ زیرا به باور او این امر، موجب «فساد» می‌شود و جامعه را به انحراف و تباهی می‌کشاند.فاطمه پیمان؛ دختری اهل افغانستان که شهروندی استرالیا را دارد پس از اعلام نتایج انتخابات، رسما کرسی سنای فدرال استرالیای غربی را به دست آورد.

فاطمه پیمان، روز دوشنبه، ۳۰ جوزا در صفحه فیس‌بوک‌ خود، انتخاب‌اش به عنوان عضو سنای استرالیا را تایید کرده و گفته‌است: «ما بردیم.»

او افزوده‌است: «من با افتخار اعلام می‌کنم که رسما به عنوان سناتور استرالیای غربی انتخاب شده‌ام.»

خانم پیمان همچنین از حمایت مردم در این زمینه سپاسگزاری کرده‌است.

او پیش‌تر به عنوان نامزد در انتخابات پارلمانی استرالیا شرکت کرده‌بود.

این در حالی است که در پی تسلط طالبان بر افغانستان، کار زنان در ادارات دولتی ممنوع شده و پارلمان پیشین نیز که ده‌ها عضو زن داشت، عملا از هم فروپاشیده‌است.

طالبان در عین حال، تحصیل دختران بالاتر از صنف ششم را ممنوع اعلام کرده‌اند. با این حال، زنان و دختران افغان در کشورهای خارجی به تلاش و مبارزه خود برای رشد و پیشرفت ادامه می‌دهند. فاطمه پیمان یک نمونه عالی در زمینه موفقیت و درخشش افتخارآمیز دختران افغان است؛ دختری که تنها ۸ سال داشته که راهی استرالیا شده؛ اما در عین حال، به سنت‌های اسلامی و ارزش‌های ملی‌اش وفادار مانده و با حجاب کامل به یکی از بزرگ‌ترین رویاهایش یعنی عضویت در مجلس سنای یک دموکراسی بالغ و توسعه‌یافته دست پیدا کرده‌است.

این در حالی است که بدون شک، هیچ‌کس آن‌گونه که هم‌نسلان او در افغانستان تجربه می‌کنند، حجاب را بر فاطمه پیمان تحمیل نکرده‌است؛ بلکه او با بصیرت، ایمان، آگاهی و انتخاب انسانی‌اش به این نتیجه رسیده که علیرغم شهروندی استرالیا باید ریشه‌هایش را زنده نگه‌دارد، به سنت‌، اصالت و ایمان اسلامی‌اش وفادار بماند و در عین حال، مدارج ترقی و تعالی را نیز به سرعت بپیماید و بر کرسی نمایندگی در مجلس سنای استرالیا تکیه بزند.

این افتخاری برای همه دختران و زنانی است که اکنون در کشور خودشان نه تنها حق ندارند در دولت کار کنند؛ بلکه حتی نمی‌توانند به مکتب بروند، درس بخوانند و با تکیه بر تلاش و تکاپوی شخصی‌ خود، استعدادهای خدادادی‌شان را به ثمر بنشانند.

طالبان در سیاستی بحث‌برانگیز صدها هزار دختر را در سراسر کشور از آموزش محروم کرده‌اند. مولوی عبدالحکیم شرعی؛ رییس دادگاه عالی طالبان، اخیرا در کتابی که منتشر کرده و به احتمال قوی، این کتاب جایگاه «قانون اساسی» دولت طالبان را دارد، به صراحت اعلام کرده که زنان و دختران هرگز نباید از خانه خارج شوند؛ زیرا به باور او این امر، موجب «فساد» می‌شود و جامعه را به انحراف و تباهی می‌کشاند.

به این ترتیب، علیرغم همه وعده‌هایی که درباره عدم مخالفت رهبران طالبان با آموزش دختران داده می‌شود، امیدهای بسیار اندکی وجود دارد که این سیاست تغییر کند و دروازه‌های مکاتب باز شود؛ زیرا آن‌گونه که قاضی القضات طالبان در کتاب خود «الامارت الاسلامیه و نظامها» نوشته، آموزش دختران و کار زنان «حرام» است و موجب گسترش گناه و فساد در جامعه می‌شود.

بر این اساس، افتخارآفرینی‌های درخشان دخترانی مانند فاطمه پیمان هم برای طالبان هیچ ارزشی ندارد؛ اگرچه او همچنان خود را یک افغان می‌داند و حجاب کامل اسلامی را رعایت می‌کند؛ اما همین که در یک کشور غیرمسلمان، کار دولتی می‌کند، به تنهایی کافی است تا از دید طالبان، مطرود و منفور باشد و با وجود افتخاراتی که او و امثال او در خارج از کشور می‌آفرینند، نسل دختران افغان باید در داخل کشور همچنان باید هدف انزوا و انزجار باشند و در ورای حصارهای بلند خانه‌ها محصور بمانند تا به امور خانه و آشپزخانه بپردازند که به تعبیر رییس دستگاه قضایی طالبان، وظیفه اصلی آنان است.