پناهجویان افغان، قربانیان بعدی آپارتاید اردوغان
گزارش تازه سازمان دیده‌بان حقوق بشر، یک‌بار دیگر این امکان را فراهم کرده که مردم افغانستان بدون هیچ تردید و تأنی در جریان جنایتهای تکان‌دهنده رژیم آپارتاید اردوغان علیه هموطنان‌شان قرار بگیرند و بدانند که تنها در طول یک‌سال گذشته، ده‌ها هزار نفر از مردم کشور به فجیع‌ترین اشکال ممکن، از سوی مأموران امنیتی رژیم سرکوبگر ترکیه به افغانستان، ایران، یونان و کشورهای دیگر طرد شده‌اند و این روند با شکنجه، تهدید، توهین و حتی قتل همراه بوده‌است.
یده‌بان حقوق بشر سازمان ملل، ترکیه را به نقض حقوق بشری پناهجویان افغان متهم کرد.
این سازمان در گزارشی زیر عنوان «هیچ‌کس از من نپرسید چرا افغانستان را ترک کرده‌ام» گفته که دولت ترکیه اخراج حدود ۴۵ هزار شهروند افغانستان در ۸ ماه نخست سال جاری را تأیید کرده‌است. این رقم، نسبت به همین زمان در سال گذشته ۱۵۰ درصد افزایش داشته‌است.
ترکیه پس از تسلط طالبان، ده‌ها هزار پناهجوی افغان را از مرزهای خود رانده یا بدون این‌که به درخواست پناهندگی‌شان رسیدگی شود، آنان را مستقیما به افغانستان اخراج کرده‌است.
ریاست مدیریت مهاجرت ترکیه (PMM) می‌گوید که «تا ۲۰ اکتوبر ۲۰۲۲ از ورود ۲۳۸ هزار و ۴۴۸ مهاجر غیرقانونی به کشور جلوگیری شده» که احتمالا ارقام رسمی از ارقام واقعی کم‌تر است.
در گزارش دیدبان حقوق بشر آمده: «این‌گونه عقب‌راندن‌ها هنجارهای متعدد حقوق بشر را نقض می‌کند.»
بر اساس این گزارش پناهجویان مجرد در مرز ایران و ترکیه، هدف لت‌وکوب و حتی تیراندازی مرزبانان ترکیه قرار گرفته‌اند.
در این میان، البته موارد پرشمار دیگری نیز وجود دارد که هرگز در گزارش‌های رسمی سازمان‌های حقوق بشری بازتاب نمی‌یابد و آنچه در گزارش تازه دیده‌بان حقوق بشر درباره لت‌وکوب، شکنجه، تهدید، آزار و اذیت و اخراج اجباری پناهجویان افغان از سوی پولیس ترکیه آمده، تنها نوک کوه یخ را نشان می‌دهد.
اما همین رفتارها که در گزارش دیده‌بان حقوق بشر، مستند شده نیز به تنهایی کافی است تا نتیجه بگیریم که رژیم اردوغان، بدیهی‌ترین حقوق انسانی پناهجویان افغان را نقض می‌کند و در شرایطی که از طریق تریبون‌های رسانه‌ای و راه‌اندازی کمپاین‌های ریاکارانه در صدد القای این تصویر جعلی در ذهن مردم افغانستان است که ترکیه «دوست» افغانستان می‌باشد و به آن در سخت‌‌ترین شرایط «کمک» می‌کند، جنایتهای تکان‌دهنده و هولناک خود علیه افغان‌های بی‌پناه را پنهان می‌کند.
البته موارد دیگری نیز وجود دارد که به رژیم اردوغان امکان می‌دهد تا رفتارهای ضد انسانی خود علیه پناهجویان افغان را به گونه‌ای کتمان کند که حتی تصویر ترکیه در ذهن مردم افغانستان، مخدوش نشود و ژست‌های بشردوستانه رژیم آنکارا در جریان بحران‌های حاکم بر افغانستان، همچنان قابل پذیرش و واقعی نشان داده شود.
عضویت ترکیه در سازمان نظامی ناتو، زد و بندهای رژیم اردوغان با قدرت‌های اروپایی در خصوص مسایل مختلف از جمله مهار سیل مهاجرت به اروپا، روابط ویژه ترکیه با روسیه و ارتباطات گسترده آن با دولت طالبان در کابل، از جمله مواردی است که به رژیم آپارتاید اردوغان، این مصونیت را اعطا می‌کند که علیرغم ارتکاب شنیع‌ترین رفتارها علیه پناهجویان افغان، این جنایتهای هولناک و ضد انسانی و غیراسلامی و نژادپرستانه را از چشم رسانه‌ها و سازمان‌های حقوق بشری پنهان نگه‌دارد و واکنش و انتقاد رسمی دولت‌ها را برنیانگیزد.
با این وجود، گزارش تازه سازمان دیده‌بان حقوق بشر، یک‌بار دیگر این امکان را فراهم کرده که مردم افغانستان بدون هیچ تردید و تأنی در جریان جنایتهای تکان‌دهنده رژیم آپارتاید اردوغان علیه هموطنان‌شان قرار بگیرند و بدانند که تنها در طول یک‌سال گذشته، ده‌ها هزار نفر از مردم کشور به فجیع‌ترین اشکال ممکن، از سوی مأموران امنیتی رژیم سرکوبگر ترکیه به افغانستان، ایران، یونان و کشورهای دیگر طرد شده‌اند و این روند با شکنجه، تهدید، توهین و حتی قتل همراه بوده‌است.
به این ترتیب، پناهجویان بی‌پناه افغان، قربانیان بعدی رژیم آپارتاید اردوغان هستند؛ رژیمی که برای تامین تمایلات اقتدارگرایانه یک چهره خودخواه و جاه‌طلب، دست به هر جنایتی می‌زند و هر جا که لازم باشد جنگ و جنایت راه‌اندازی می‌کند و یا با بدنام‌ترین رژیم‌ها، گروه‌ها و سازمان‌ها طرح دوستی می‌ریزد.
رژیمی که برای ایجاد ناامنی و دامن‌زدن به بحران و بی‌ثباتی و جنگ و ویرانی در کشور همسایه‌اش سوریه، روزی معبر مهم صدها هزار تروریست چندملیتی از سراسر جهان بود و حتی از داعش و دیگر گروه‌های خون‌آشام تروریستی نیز حمایت می‌کرد و روزی دیگر، وقتی منافع‌‌اش اقتضا کرد، خون یک روزنامه‌نگار منتقد را زیر پا گذاشت، پرونده‌های مربوط به این جنایت را مختومه اعلام کرد تا در قبال آن، سرمایه‌های سعودی را به سمت اقتصاد ورشکسته ترکیه سرازیر کند، و یا در نمونه‌ای دیگر از مردم فلسطین فاصله گرفت و دوستی سنتی ترکیه را با رژیم اسراییل احیا کرد تا اقتصاد نابسامان و بحران‌زده ترکیه را از خطر تلاشی و فروپاشی نجات دهد.
با این حساب، نه ارسال «قطار دوستی» به افغانستان معیار درستی برای ارزیابی میزان دوستی ترکیه با مردم افغانستان است و نه فعالیت مکاتب «افغان- ترک» و یا ارائه سیل سریال‌های سرگرم‌کننده ترکی و…؛ بلکه تراز تعیین‌کننده دوستی یا دشمنی رژیم آپارتاید اردوغان، برخوردهای ضد انسانی و نژادپرستانه مأموران امنیتی این رژیم با پناهجویان بی‌پناه افغان است که در مرزها هدف گلوله قرار می‌گیرند و یا در اردوگاه‌ها و فرودگاه‌ها تحت شکنجه و تهدید و توهین و ارعاب و فشار و لت‌وکوب، مجبور به امضای برگه «خروج داوطلبانه» می‌شوند.
