احزاب مجازی، مبارزه از راه دور
منتقدان میگویند که آقای نبیل نیز «حزب آزادی افغانستان» را در خارج تشکیل داده و در فضای مجازی، اعلام موجودیت کردهاست؛ این در حالی است که مشکل افغانستان، فقدان حزب نیست؛ بلکه فقدان احزابی است که از پشتوانههای مردمی برخوردار باشند، در داخل کشور، جایگاه و پایگاه داشتهباشند.
«حزب آزادی افغانستان» به رهبری رحمتالله نبیل؛ رییس پیشین امنیت ملی اعلام موجودیت کرد.
رحمتالله نبیل شامگاه دوشنبه، ۲۶ جدی، با نشر اعلامیهای از تشکیل «حزب آزادی افغانستان» خبر داد.
در اعلامیه او آمده: این حزب معتقد است که افغانستان در پرتگاه احتمال فروپاشی، جنگهای خونین داخلی و فاجعه جبرانناپذیر انسانی قرار دارد.
آقای نبیل که در خارج از کشور به سر میبرد همچنین گفته که این حزب در راستای حفاظت از تمامیت ارضی، یکپارچگی و استقلال کشور برای یک نظام جمهوری غیرمتمرکز مبارزه میکند.
به گفته او این حزب از طالبان میخواهد تا از انحصارطلبی و استبداد دست بکشند و به اراده مردم تمکین کنند.
این در حالی است که پیش از این نیز چندین حزب مخالف طالبان از جمله شورای عالی مقاومت برای نجات افغانستان، جبهه مقاومت ملی به رهبری احمد مسعود و جنبش ملی صلح و عدالت به رهبری حنیف اتمر اعلام موجودیت کردهاند.
در این میان، رحمتالله نبیل در میان رهبران سیاسی و کارگزاران امنیتی نظام جمهوری، یک چهره برازنده و دارای محبوبیت نسبی در افکار مردم افغانستان محسوب میشود؛ زیرا علیرغم کار در دورههای مختلف نظام جمهوری به عنوان رییس امنیت ملی، همچنان به عنوان یک صدای منتقد، افشاگر بیعدالتیها، بیدادگریها، معاملات پیدا و پنهان، بازیهای استخباراتی و زد و بندهای ضد مردمی حلقات دخیل در قدرت باقی ماندهاست.
به بیان دیگر، رحمتالله نبیل از معدود مقامهای نظام جمهوری به حساب میآید که دستکم کسی او را تاکنون به انواع فساد سیاسی، اقتصادی و اخلاقی، متهم نکرده، فاصله معنادار خود را از مقامهای فاسد، به طور هوشمندانهای حفظ کرده و همواره تلاش داشته تا به عنوان یک جریان مستقل از جناحهای قدرت، عمل کند و به مردم افغانستان نزدیک باشد.
بخشی از محبوبیت آقای نبیل همچنین به کارنامه او در دوره رهبری ریاست امنیت ملی، مربوط میشود؛ زمانی که دستگاههای امنیتی افغانستان از استقلال نسبی برخوردار بودند و هنوز عناصر قومی وابسته یا حامی طالبان و پاکستان، این سمتهای حساس و کلیدی را اشغال نکردهبودند.
آقای نبیل در افکار عمومی افغانستان، همیشه به عنوان منتقد طالبان و دشمن پاکستان، شناخته میشود؛ زیرا برخلاف سایر بازیگران سیاسی و قومی، هرگز از انتقاد از طالبان و ضدیت با مداخلات هژمونیک پاکستان، دست نکشیدهاست، و این یکی دیگر از دلایل اقبال مردم نسبت به او شمرده میشود.
با اینهمه، چیزی که در حال حاضر وجود دارد این است که رحمتالله نبیل نیز مانند بسیاری دیگر از رهبران سیاسی و قومی و مقامهای نظام جمهوری از کشور گریخته و به کشورهای خارجی پناهنده شدهاست.
بنابراین، به باور منتقدان، انتظار نمیرود که تشکیل حزب سیاسی از سوی او، تغییری ملموس و مؤثر در معادلات سیاسی و امنیتی داخل کشور ایجاد کند و به طور ویژه، چالشی در برابر طالبان محسوب شود و مهمتر از آن، وضعیت رقتانگیز مردم را بهبود بخشد.
منتقدان میگویند که آقای نبیل نیز «حزب آزادی افغانستان» را در خارج تشکیل داده و در فضای مجازی، اعلام موجودیت کردهاست؛ این در حالی است که مشکل افغانستان، فقدان حزب نیست؛ بلکه فقدان احزابی است که از پشتوانههای مردمی برخوردار باشند، در داخل کشور، جایگاه و پایگاه داشتهباشند و رهبران آنها برای تحقق آرمانهای سیاسیشان، مبارزات خود را از درون کشور شروع کنند و به سرانجام برسانند.
به باور آنها احزاب مجازی و مبارزه از راه دور، هیچ مشکلی را حل نمیکند؛ زیرا بحران جاری در افغانستان، ریشههای نیرومند داخلی دارد و تا زمانی که طالبان به عنوان حاکم کنونی افغانستان، از داخل تحت فشار قرار نگیرند، هرگز به نفع مردم، عقبنشینی نمیکنند و سیاستهای قومی و ایدئولوژیکشان را متوقف نخواهند کرد.
به این ترتیب، از آقای نبیل با توجه به ویژگیهایی که در بالا مورد اشاره قرار گرفت، انتظار میرود که برخلاف دیگر احزاب مجازی و رویکرد مبارزه از راه دور رهبران فراری، برای کاهش درد و رنج مردم افغانستان و تلاش برای تحقق آرمانهای ملی، انسانی و تاریخی آنان، در آینده بنیانهای حزب نوبنیادش را در داخل کشور برافرازد و مبارزات خود برای دستیابی به اهداف تعیینشده «حزب آزادی افغانستان» را از درون آغاز کند.