از فصلی تاریک تا پناهگاه امن تروریست‌ها
خروج نیروهای بریتانیایی از افغانستان «فصلی تاریک» برای آن کشور بود. این واقعیتی است که صرف نظر از هر توضیحی که وزارت دفاع بریتانیا ارائه کند، هرگز قابل انکار و کتمان نیست؛ اما مساله مهم‌تر این است که غرب و ناتو و در رأس آن، امریکا و انگلیس، فصلی تاریک‌تر را برای مردم افغانستان رقم زدند؛ مردمی که فریب شعارهای دروغین غربی‌ها را خوردند و به دموکراسی جعلی غرب، امید بسته بودند و برای استقرار و استحکام آن، قربانی‌های بزرگی دادند.
کمیته‌ای در پارلمان بریتانیا خواستار «بررسی واضح، صادقانه و با جزئیات» درباره نقش نظامی این کشور در افغانستان و خروج نیروهای بریتانیایی در سال ۲۰۲۱ شده که منجر به بازگشت طالبان به قدرت شد.
توبیاس الوود؛ عضو ارشد حزب محافظه‌کار و رئیس کمیته دفاعی پارلمان بریتانیا گفت که خروج از افغانستان «فصلی تاریک» برای بریتانیا بود.
برخی اعضای پارلمان بریتانیا در گزارشی گفته‌اند، هزاران افغان که واجد شرایط انتقال به بریتانیا هستند، هنوز در افغانستان زیر تهدید به سر می‌برند.
این گزارش همچنین هشدار داده که افغانستان یکبار دیگر در حال تبدیل شدن به «پناهگاه امن تروریست‌ها» است.
در پاسخ به این گزارش، وزارت دفاع بریتانیا گفته که «به طور خستگی‌ناپذیر برای تخلیه امن هرچه بیش‌تر مردم از افغانستان تلاش می‌کنند».
این نهاد افزوده که در «زمان مناسب» به گزارش نمایندگان مجلس بریتانیا پاسخ کامل خواهد داد.
این گزارش یکبار دیگر نقش غیرقابل انکار نیروهای انگلیسی که پس از امریکایی‌ها، بالاترین تعداد نظامیان خارجی در مأموریت افغانستان را تشکیل می‌دادند، بازگو می‌کند و بر این واقعیت، مهر تایید می‌نهد که غرب به مسئولیت‌های خود در افغانستان عمل نکرد، به تعهدات صریح و مکتوب خود در قبال امنیت و ثبات افغانستان و حمایت شایسته از دولت کابل، وفادار نماند، به آرمان‌های بزرگ مردم افغانستان برای گذار به جامعه‌ای باثبات و امن و آزاد و مرفه و دموکراتیک، خیانت کرد، شعارهای دروغین خود درباره مبارزه با تروریزم، تامین حقوق بشر و حمایت از دموکراسی را زیر پا کرد و با خروج غیرمسئولانه نیروهای خود، عملا کشور را ۲۰ سال عقب برد و تمامی قربانی‌هایی را که در طول دو دهه بر مردم افغانستان تحمیل شده‌بود در معامله با طالبان، قمار زد و افغانستان را بدون در نظر داشت آرمان‌ها و حقوق مشروع دیگر اقوام و جریان‌های سیاسی و مذهبی آن به یک نیروی قومی و مذهبی انحصارطلب، اقتدارگرا و بی‌باور به صلح و آشتی ملی تسلیم کرد.
چه کسی در این زمینه مسئول است؟ آیا امریکا و انگلیس به عنوان دو قدرت متحد که بیش‌ترین سهم و صلاحیت را در کنترل امور افغانستان طی دو دهه اشغال کشور ایفا می‌کردند، می‌توانند در برابر این پرسش‌ها ابراز بی‌مسئولیتی کنند و تعهدات بنیادین و البته دروغین خود را نادیده بگیرند؟
بربنیاد ارزیابی کمیته دفاعی پارلمان بریتانیا، خروج نیروهای بریتانیایی از افغانستان «فصلی تاریک» برای آن کشور بود. این واقعیتی است که صرف نظر از هر توضیحی که وزارت دفاع بریتانیا ارائه کند، هرگز قابل انکار و کتمان نیست؛ اما مساله مهم‌تر این است که غرب و ناتو و در رأس آن، امریکا و انگلیس، فصلی تاریک‌تر را برای مردم افغانستان رقم زدند؛ مردمی که فریب شعارهای دروغین غربی‌ها را خوردند و به دموکراسی جعلی غرب، امید بسته بودند و برای استقرار و استحکام آن، قربانی‌های بزرگی دادند.
غرب به این مردم، خیانت کرد، رویاهای‌شان را لگدکوب کرد و با ساقط کردن دولت فاسد و دست‌نشانده خود و تحویل کشور به طالبان، آنان را در میانه بحران و فاجعه، بیچاره و بی‌سرنوشت واگذاشت.
به این ترتیب، وزارت دفاع بریتانیا چه پاسخی به این مسایل خواهد داد و چگونه می‌تواند این فصل فاجعه‌بار را تغییر دهد؟
آیا انتقال چند صد شهروند افغان که برای نیروهای انگلیسی کار کرده‌اند، مسئولیت اخلاقی انگلیس در قبال فاجعه ناشی از خروج غیرمسئولانه ناتو و تسلیم کشور به طالبان را توجیه می‌کند؟ آیا همه مردم افغانستان، همان چند صد نفری هستند که به انگلیس و امریکا منتقل شده یا می‌شوند؟
واقعیت این است که این ژست‌های دروغین شبه بشردوستانه، هرگز جنایت و خیانت غرب به آرمان‌های مردم افغانستان و زیر پا نهادن قربانی‌های عظیم آنان در کارزاری ۲۰ ساله را جبران نخواهد کرد. حتی کسانی که در جریان عملیات انتقال به انگلیس و امریکا و دیگر کشورهای غربی یا پایگاه‌های نظامی و کشورهای متحد آن‌ها منتقل شده‌اند، هنوز از بی‌خانمانی و فقدان امکانات و تبعیض و بی‌عدالتی میان افغان‌های مسلمان و آسیایی‌تبار و اوکراینی‌های چشم‌آبی و اروپایی رنج می‌برند و غرب را متهم به داشتن استندردهای دوگانه در زمینه حقوق بشر و مهاجرت می‌کنند.
در حال حاضر نیز همان‌طور که کمیته دفاعی پارلمان بریتانیا اذعان کرده‌است افغانستان می‌رود تا تبدیل به بزرگ‌ترین پناهگاه تروریزم در منطقه و جهان شود و این یکی دیگر از پیامدهای فاجعه‌آمیز خروج غیرمسئولانه و بی‌تعهدی غرب در قبال مردم افغانستان می‌باشد.
بر این اساس، فصلی تاریک‌تر، آینده‌ای فاجعه‌بارتر و پیامدهای ویرانگرتری در انتظار افغانستان و جهان است که مسئول مستقیم آن معماران توافق استعماری دوحه یعنی امریکا و شرکای راهبردی آن به ویژه بریتانیا هستند.
