تحقیر در کاخ سفید؛ عاقبت اعتماد به امریکا
کاملاً مشخص بود که رئیس جمهور امریکا برای زلنسکی شأنی همسنگ رئیس جمهوری یک کشور مستقل قائل نیست و در نظر دارد که با تحقیر او در برابر دوربینهای رسانهای نشان دهد که مواضع و اقدامات رئیس جمهور اوکراین نه تنها هیچ اهمیتی ندارد؛ بلکه این امریکاست که به جای او برای اوکراین و آینده آن تصمیم میگیرد.
دمیتری مدودف؛ معاون شورای امنیت روسیه در واکنش به مشاجره تکاندهنده روسای جمهور امریکا و اوکراین، اعلام کرد که ولودیمیر زلنسکی از صاحبان خود «سیلی محکم خورد.»
ترامپ و زلنسکی، در دیداری در کاخ سفید مشاجره لفظی کردند. زلنسکی از تمایل ترامپ به روسیه انتقاد کرد و ترامپ او را به بیاحترامی متهم کرد.
مدودف گفته: «دونالد ترامپ درست میگفت که رژیم کییف با خطر جنگ جهانی سوم بازی میکند.»
ماریا زاخارووا؛ سخنگوی وزارت خارجه روسیه نیز گفت که ترامپ و معاونش در برابر زلنسکی خویشتنداری نشان دادند و افزود که معجزه است که آنها زلنسکی را نزدند.
همانگونه که در واکنش مقامات روسیه نیز بازتاب یافته، رفتار دونالد ترامپ و معاون او با ولودیمیر زلنسکی؛ رئیس جمهور اوکراین در اتاق بیضی کاخ سفید عمیقاً اهانتبار شدیداً توهینآمیز و آشکارا شرمآور بود.
ترامپ که انتظار نداشت ولودیمیر زلنسکی در برابر دوربینهای رسانهای با او وارد مشاجره لفظی شود حتی پیش از برگزاری آن نشست پرتنش نیز در گفتگو با خبرنگاران با اشاره به زلنسکی به طور تحقیرآمیزی نحوه لباس پوشیدن او را زیر سوال برد و گفت که «حسابی تیپ زده است».
به این ترتیب، کاملاً مشخص بود که رئیس جمهور امریکا برای زلنسکی شأنی همسنگ رئیس جمهوری یک کشور مستقل قائل نیست و در نظر دارد که با تحقیر او در برابر دوربینهای رسانهای نشان دهد که مواضع و اقدامات رئیس جمهور اوکراین نه تنها هیچ اهمیتی ندارد؛ بلکه این امریکاست که به جای او برای اوکراین و آینده آن تصمیم میگیرد.
دونالد ترامپ البته پیش از این هم به وضوح نشان داده بود که زلنسکی برای ایالات متحده جایگاهی فراتر از اشرف غنی و دیگر مهرههای دستنشانده واشنگتن در سایر نقاط جهان ندارد به همین دلیل علیرغم اعتراض دولت کییف، نشست روسیه و امریکا در عربستان سعودی بدون حضور نماینده اوکراین و حتی شرکای اروپایی امریکا برگزار شد و دو ابرقدرت به طور مستقیم درباره سرنوشت اوکراین با هم مذاکره کردند؛ اقدامی که به باور بسیاری از آگاهان بر این واقعیت تاکید نهاد که دولت اوکراین نه تنها مستقل نیست؛ بلکه امریکا حتی در ظاهر امر نیز به اعطای چنین نقشی به دولت کییف و شخص ولودیمیر زلنسکی علاقهای ندارد.
درست به همین دلایل بود که زمانی که دونالد ترامپ خواستار تصاحب منابع معدنی کمیاب و ارزشمند اوکراین به ارزش ۵۰۰ میلیون دالر توسط شرکتهای امریکایی شد تا کمکهای قبلی ایالات متحده به اوکراین برای جنگ با روسیه جبران شود و این درخواست با مخالفت جدی و شدید زلنسکی مواجه شد و او آن را فروختن خاک اوکراین نامید که هرگز اتفاق نخواهد افتاد، رئیس جمهور ایالات متحده شروع به اتخاذ مواضع توهینآمیز و حقارتبار علیه رئیس جمهور اوکراین کرد تا نشان دهد که زلنسکی در جایگاهی نیست که درباره منابع معدنی و ذخایر زیرزمینی کشورش تصمیم بگیرد؛ بلکه این ایالات متحده است که این کار را انجام میدهد.
در نهایت نیز زلنسکی با عقبنشینی از مواضع قبلی خود درباره واگذاری معادن اوکراین به امریکا به منظور امضای یک توافق در این زمینه راهی واشنگتن شد؛ اما تنها خواست او از ایالات متحده این بود که در قبال این امتیاز بزرگ و سودآور به اوکراین در برابر حملات احتمالی روسیه در آینده تضمین امنیتی بدهد؛ چیزی که ترامپ حاضر به اعطای آن نشد.
شاید به همین دلیل، رئیس جمهور اوکراین در اتاق بیضی کاخ سفید تلاش کرد که با کشاندن تنش به رسانهها و طرح این مسائل در برابر دوربینهای خبرنگاران، ترامپ و معاون او را در برابر عمل انجام شده قرار دهد و از آنان برای تحقق هدف اصلی خود یعنی کسب تضمین امنیتی در قبال واگذاری معادن اوکراین امتیاز بگیرد؛ اما این تلاش نه تنها شکست خورد؛ بلکه زلنسکی به طور تحقیرآمیزی از کاخ سفید بیرون انداخته شد و ماجرای دیدار پرتنش و سراسر توهین و تحقیر دونالد ترامپ با او در کاخ سفید برای همیشه در حافظه تاریخ کشورهای تحت سلطه استعمار باقی خواهد ماند.
به دنبال این رویداد تاریخی اگرچه زلنسکی به طور مذبوحانهای تلاش میکند تا از عواقب و پیامدهای فاجعه بار تقابل و تنش با دونالد ترامپ بکاهد تا به تعبیر خودش روابط کییف با کاخ سفید تحت رهبری ترامپ را ترمیم کند؛ اما کارشناسان میگویند که به نظر نمیرسد که آیندهای برای زلنسکی وجود داشته باشد و اساساً امریکا همانگونه که لیندزی گراهام؛ از سناتورهای پرنفوذ جمهوریخواه بلافاصله پس از دیدار تنشآلود و توهینآمیز ترامپ – زلنسکی در اتاق بیضی کاخ سفید رسماً خواستار کنارهگیری رئیس جمهور اوکراین شد، پیشبینی میشود که سرنوشتی شبیه سرگذشت اشرف غنی در انتظار زلنسکی نیز باشد؛ این همان چیزی است که فرجام و سرانجام همه دیکتاتورها یا رهبران و رئیس جمهورهای دست نشانده قدرتهای استعماری یا متکی به حمایتهای آنان را رقم میزند؛ تفاوتی نمیکند که صدام حسین و قذافی باشد یا اشرف غنی و زلنسکی. این عاقبت همه کسانی است که به امریکا اعتماد میکنند.