پایان رویای امریکایی

از این پس اما ایالات متحده نه‌تنها دیگر سرزمین رویاها و فرصت‌ها نیست، بلکه عملاً به بزرگ‌ترین زندان برای مهاجران تبدیل شده است. دور نخواهد بود زمانی که دیگر هیچ‌کس آرزو نکند به ایالات متحده برود و برای دستیابی به گرین کارت امریکایی، دشواری‌ها و مشقت‌های مرگبار را به جان بخرد.

دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، با امضای فرمانی اجرایی سفر شهروندان افغانستان و ۱۱ کشور دیگر را به ایالات متحده ممنوع کرد.

براساس این تصمیم، افغانستان در حال حاضر توسط طالبان، گروهی که در فهرست سازمان‌های تروریستی جهانی به‌ویژه (SDGT) قرار دارد، اداره می‌شود. این کشور فاقد مرجع مرکزی توانمند و همکار برای صدور گذرنامه یا اسناد مدنی است و از سامانه‌های غربالگری و بررسی امنیتی مناسب نیز برخوردار نیست.

این گزارش، میزان تخلف از مدت ویزا در سال مالی ۲۰۲۳ وزارت امنیت داخلی آمریکا، نرخ تخلف از ویزای تجاری/گردشگری توسط شهروندان افغانستان را ۹.۷۰ درصد و نرخ تخلف از ویزاهای دانشجویی، فنی‌وحرفه‌ای و بازدیدکننده تبادلی را معادل ۲۹.۳۰ درصد اعلام کرده است.

فرمان تازه دونالد ترامپ مبنی بر ممنوعیت سفر شهروندان افغانستان و ۱۱ کشور دیگر به ایالات متحده بار دیگر این واقعیت را مورد تأیید قرار می‌دهد که امریکا همچنان رویکردی خصمانه نسبت به مردم افغانستان دارد، علی‌رغم فجایعی که طی ۲۰ سال اشغال کشور بر مردم تحمیل کرده، همچنان در قبال مسئولیت‌ها و تعهدات مستقیم خود برای کمک به افراد در معرض خطر، قربانیان انتقام‌جویی‌های طالبان، و اقشار و اقلیت‌هایی که به‌طور سیستماتیک هدف نقض عمدی حقوق انسانی خود قرار می‌گیرند، بی‌اعتنا است.

این تصمیم در عین حال وضعیت حاد حقوق بشری و نیازهای انسان‌دوستانه مردم افغانستان را نادیده می‌گیرد و در حالی که ایالات متحده نقشی مستقیم و انکارناپذیر در ایجاد و گسترش بسیاری از بحران‌های جاری در افغانستان داشته، ممنوعیت سفر شهروندان افغانستان به امریکا به‌طور ناامیدکننده‌ای نشان می‌دهد که برای واشنگتن و سردمداران کنونی آن، حقوق بشر و نیازهای حیاتی یک جامعه درمانده و درهم‌شکسته هیچ اهمیت و اولویتی ندارد—و این چیزی است که با شعارهای دروغین و ژست‌های حقوق بشری دولت‌های حاکم بر ایالات متحده در طول دوران‌های گذشته منافات بنیادین دارد.

با این همه اما به باور منتقدان، سیاست تازه دولت امریکا از ماهیت و هویت واقعی ایالات متحده پرده برمی‌دارد، ماسک‌ها و نقاب‌های کاذب و ریاکارانه امریکایی‌ها در زمینه دفاع از حقوق بشر و حمایت از جوامع تحت سلطه و ستم را برمی‌اندازد و به افراد و اقشاری که تاکنون معتقد بودند ایالات متحده همچنان بزرگ‌ترین کشور کمک‌کننده به افغانستان است، این باور هرچند تلخ و ناامیدکننده را منتقل می‌کند که برداشت‌های خوش‌بینانه نسبت به ماهیت ریاکارانه سیاست‌های ایالات متحده در قبال کشورهایی مانند افغانستان، هرگز نباید چهره واقعی امریکا را نادیده بگیرد و سهم و نقش خائنانه و جنایتکارانه امریکایی‌ها در مصائب، بحران‌ها و فجایع جاری در افغانستان طی چند دهه گذشته را انکار کند.

یکی دیگر از پیامدهای تصمیم تازه دونالد ترامپ مبنی بر ممنوعیت سفر اتباع ۱۲ کشور به امریکا، پایان رویای امریکایی است که امریکا را سرزمین فرصت‌ها معرفی می‌کرد و موجب سیل مهاجرت‌ها به ایالات متحده از سراسر جهان، از جمله افغانستان می‌شد.

از این پس اما ایالات متحده نه‌تنها دیگر سرزمین رویاها و فرصت‌ها نیست، بلکه عملاً به بزرگ‌ترین زندان برای مهاجران تبدیل شده است. دور نخواهد بود زمانی که دیگر هیچ‌کس آرزو نکند به ایالات متحده برود و برای دستیابی به گرین کارت امریکایی، دشواری‌ها و مشقت‌های مرگبار را به جان بخرد.

در این زمینه شاید موضع‌گیری تازه خبرنگار سرشناس ایرانی-بریتانیایی، کریستین امان‌پور، که یک چهره نامدار و پرطرفدار رسانه‌ای در امریکا و جهان محسوب می‌شود، قابل تأمل باشد.

به گفته خانم امان‌پور، اکنون وضعیت در امریکا به‌اندازه‌ای حاد و دشوار شده است که او به‌عنوان کسی که سال‌ها در این کشور زندگی و کار کرده، از سفر به آن می‌ترسد.

این فعال رسانه‌ای همچنین اذعان کرده که امروز به‌اندازه‌ای از سفر به امریکا هراس دارد که تصور می‌کند به کوریای شمالی سفر می‌کند و از تجربه شخصی‌اش در آخرین سفر به ایالات متحده گفته که در آن از یک تلفون ساده با چند شماره ضروری استفاده کرده و جرأت نکرده تلفون همراه و آیپد خود را نیز به امریکا ببرد!

این تصویر کاملی از امریکای ترسناک ترامپ ارائه می‌دهد—امریکایی که دیگر، با تصمیمات بحث‌برانگیز اخیر رئیس‌جمهور آن، مبنی بر ممنوعیت سفر اتباع ۱۲ کشور، از جمله افغانستان، نه‌تنها جذاب و رویایی به‌نظر نمی‌رسد، بلکه کاملاً ترسناک و تهدیدآمیز محسوب می‌شود. شاید در آینده‌ای نه‌چندان دور، همه مردم از سفر به ایالات متحده، دقیقاً همان احساسی را داشته باشند که امروز کریستین امان‌پور دارد: ناامن، نگران‌کننده، دلهره‌آور، غیرقابل‌اطمینان و هراس‌انگیز!

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *