اوچا: میلیون‌ها نفر از مردم افغانستان به کمک‌های فوری نیاز دارند
دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشری سازمان ملل متحد (اوچا) از نیاز فوری میلیون‌ها تن در کشور خبر داده و اعلام کرده است که کاهش بودجه، ۲۲.۹ میلیون تن را در افغانستان متضرر کرده و آن‌ها «نیاز فوری» به کمک دارند.
دفتر هماهنگی کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد (اوچا) امروز چهارشنبه، ۲۱ جوزا اعلام کرده است که کاهش شدید کمک‌های بین‌المللی، نزدیک به ۲۳ میلیون تن -یعنی تقریباً نیمی از جمعیت افغانستان- را در وضعیت نیاز فوری به کمک‌های بشردوستانه قرار داده است.
اوچا در گزارش خود هشدار داده است که دست‌آوردهای دشوار در عرصه کمک‌های بشری اکنون در معرض نابودی قرار گرفته‌اند.
بر اساس این گزارش، تخمین زده شده که در سال ۲۰۲۵ میلادی، حدود ۲۲.۹ میلیون نفر، از جمله ۵.۷ میلیون زن و ۵ میلیون مرد که با آسیب‌پذیری‌های حاد روبه‌رو هستند، نیاز به کمک داشته باشند؛ اما پس از تعلیق کمک‌های خارجی ایالات متحده که تقریبا نیمی از کل بودجه بشردوستانه در سال گذشته را تشکیل می‌داد، نهادهای امدادرسان اکنون مجبور به بازنگری و اولویت‌بندی مجدد برنامه‌های خود شده‌اند.
امریکا که در سال گذشته ۷۳۵.۷ میلیون دالر در بخش بشردوستانه افغانستان کمک کرده بود، از ماه جنوری سال جاری میلادی تقریباً همه حمایت‌های خود را متوقف کرد.
این اقدام موجب بروز یک بحران زنجیره‌ای در تأمین مالی عملیات بشردوستانه در کشور شده است.
دفتر هماهنگی کمک‌های بشردوستانه ملل متحد می‌گوید که تا پایان ماه مارچ، تنها ۳۲۲.۴ میلیون دالر که معادل تنها ۱۳ درصد از بودجه ۲.۴۲ میلیارد دالری مورد نیاز برای طرح پاسخ بشردوستانه سال ۲۰۲۵ می‌شود، تأمین شده است.
اوچا اعلام کرده که سازمان‌های امدادی مجبور شده‌اند دامنه فعالیت خود را به ۱۴۵ ولسوالی از مجموع ۴۰۱ ولسوالی افغانستان محدود کنند و به جای ۱۶.۸ میلیون نفر برنامه‌ریزی‌شده، تنها به ۱۲.۵ میلیون نفر کمک خواهند رساند.
به گفته این سازمان، طرح بازنگری‌شده اکنون نیازمند ۱.۶۲ میلیارد دالر بودجه است.
اوچا با تاکید بر این‌که این کاهش در دامنه خدمات، به معنای تصمیم‌گیری‌های دشوار است، افزوده: «تصمیم‌های سختی باید گرفته شود که چه کسانی کمک دریافت کنند و چه کسانی نه.»
در بخشی از این گزارش آمده است که بین ماه‌های جنوری تا مارچ، نهادهای بشردوستانه تنها به ۷.۶ میلیون نفر با حداقل یک نوع کمک‌رسانی دست یافته‌اند، که کاهش چشمگیری نسبت به ۹.۴ میلیون نفر در مدت مشابه در سال ۲۰۲۴ میلادی را نشان می‌دهد و تأثیرات کمبود بودجه اکنون آشکار است.
به گفته این سازمان تا کنون ۲۲۰ مرکز درمانی بسته شده‌اند که دسترسی حدود ۱.۸ میلیون نفر به خدمات بهداشتی را مختل کرده است.
۴۰۰ مرکز تغذیه تعطیل شده‌اند و ۸۰ هزار کودک زیر پنج سال و زنان باردار یا شیرده از خدمات حیاتی محروم شده‌اند.
خدمات حفاظتی، به‌ویژه برای قربانیان خشونت جنسیتی، همچنان به‌شدت مختل شده‌اند.
او چا می‌افزاید که برنامه‌های آب، بهداشت و نظافت نیز کاهش یافته‌اند که خطر سوء‌تغذیه و شیوع بیماری را افزایش می‌دهد. از طرفی هم خدمات پروازهای بشردوستانه کاهش یافته و دسترسی به مناطق دورافتاده را دشوارتر کرده است.
صدها تن از کارکنان امدادی، اخراج شده‌اند یا در معرض از دست دادن شغل خود هستند؛ طوری که پیش‌بینی می‌شود ۷۸ درصد از نقش‌های هماهنگی در سطح ملی و ولایتی تحت تأثیر قرار گیرند.
بحران بشردوستانه با افزایش فجایع ناشی از تغییرات اقلیمی، به‌ویژه سیلاب‌های ناگهانی که اکنون در تمام طول سال رخ می‌دهند، تشدید شده است.
در این گزارش آمده است که تنها در سال ۲۰۲۴ میلادی، سیلاب‌ها تمامی ۳۴ ولایت افغانستان را تحت تأثیر قرار دادند، بیش از ۱۷۰ هزار نفر را بی‌خانمان کردند، خانه‌ها و زمین‌های زراعتی را نابود ساختند و خانواده‌ها را بیش از پیش به فقر کشاندند. در ولسوالی شولگره ولایت بلخ، افرادی مانند سیاه‌موی، بیوه ۵۰ ساله‌ای که از هشت فرزند نگهداری می‌کند، شرح داده‌اند که چگونه سیلاب نیمه‌شب خانه‌شان را ویران کرد.
او گفته است: «سریع بیرون دویدیم، به‌زحمت نجات پیدا کردیم. همه‌چیز از بین رفت؛ غذا، مواشی، همه‌چیز.»
بخش زراعت که ستون فقرات اقتصاد روستایی است، اوچا می‌گوید که آن نیز در کشور ویران شده استو افزود: «دیگر هیچ دهقانی نمی‌تواند کارگر روزمزد استخدام کند. با از بین رفتن معیشت‌ها، اقتصاد محلی نیز فلج شده است.»
این سازمان و شرکایش هشدار داده‌اند که بدون سامانه‌های هشدار زودهنگام، زیرساخت‌های کنترول سیلاب و زراعت مقاوم به تغییرات اقلیمی، جوامع همچنان در چرخه‌های خسارت گرفتار خواهند ماند. این نهاد از اهداکنندگان خواسته است که کاهش خطر بلایا و سازگاری با تغییرات اقلیمی را در طرح‌های بشردوستانه جاری ادغام کنند.
