آهنگساز سوئدی در جستجوی مرز میان موسیقی و سکوت
مارتین فروست، نوزانده کلارینت و رهبر ارکستر سوئدی به خاطر اجراهای منحصر به‌فرد و غیر متعارفش معروف است. کافی است به اجرای او از کنسرت پیانو شماره دو موزارت گوش کنید تا بفهمید چرا یکی از برجسته‌ترین و فوق العاده‌ترین نوازنده‌های کلارینت به‌شمار می‌آید.
کنسرت موسوم به «رتورتوپیا» (Retrotopia) سفری جسورانه مارتین فروست، برای کشف مرزهای جدید در دنیای موسیقی است. پرسشی که آهنگساز جسور سوئدی در «رتورتوپیا» مطرح می‌کند، این است: «اگر سکوت حکمفرما شود بر سر موسیقی چه می‌آید؟»
مارتین فروست درباره این برنامه می‌گوید: «در این پروژه چیز جدیدی در حال ظهور است، چیزی که نمی‌دانید شما را به کجا خواهد برد. احساس می‌کنم مدیر برنامه هستم و در این سفر نقش راهنما را دارم.»
او می‌افزاید : «رتروتوپیا دو بخش دارد : «رترو» و «اتوپیا». به این ترتیب شاید بتوان سفر نوازنده ۴۷ ساله کلارینت به فراسوی مرزهای موسیقی را اینگونه تعریف کرد: سفر به گذشته در جستجوی آرمان شهری در آینده.
مارتین فروست، نوزانده کلارینت و رهبر ارکستر سوئدی به خاطر اجراهای منحصر به‌فرد و غیر متعارفش معروف است. کافی است به اجرای او از کنسرت پیانو شماره دو موزارت گوش کنید تا بفهمید چرا یکی از برجسته‌ترین و فوق العاده‌ترین نوازنده‌های کلارینت به‌شمار می‌آید.
کنسرت موسوم به «رتورتوپیا» (Retrotopia) سفری جسورانه مارتین فروست، برای کشف مرزهای جدید در دنیای موسیقی است. پرسشی که آهنگساز جسور سوئدی در «رتورتوپیا» مطرح می‌کند، این است: «اگر سکوت حکمفرما شود بر سر موسیقی چه می‌آید؟»
مارتین فروست درباره این برنامه می‌گوید: «در این پروژه چیز جدیدی در حال ظهور است، چیزی که نمی‌دانید شما را به کجا خواهد برد. احساس می‌کنم مدیر برنامه هستم و در این سفر نقش راهنما را دارم.»
او می‌افزاید : «رتروتوپیا دو بخش دارد : «رترو» و «اتوپیا». به این ترتیب شاید بتوان سفر نوازنده ۴۷ ساله کلارینت به فراسوی مرزهای موسیقی را اینگونه تعریف کرد: سفر به گذشته در جستجوی آرمان شهری در آینده.
«رتروتوپیا» درهای جدیدی را به روی دنیای موسیقی کلاسیک می‌گشاید
کنسرت هوست، سالن استکلهم اولین میزبان برنامه «رترواتوپیا» است. در این برنامه ارکستر سلطنتی فیلارمونیک استکهلم مارتین فورست را همراهی می‌کند.
فورست در توصیف بیشتر «رتروتوپیا» می‌گوید: «به نظرم در عصری زندگی می‌کنیم که از آنچه پیش خواهد آمد، می‌ترسیم و دوست داریم به گذشته برگردیم. به همین دلیل بخش اول کنسرت را با رپرتوار موسیقی کلاسیک و آثار بتهوون و موزارت شروع می‌کنم. سپس همه چیزبه هم می خورد و سفری ظریف و شکننده آغاز می‌شود. همه چیز به سمت دیگری می‌رود. از این به بعد قانونی وجود ندارد. سوال اصلی این است: الان کجا می رویم؟»
فروست می‌خواهد با «رتروتوپیا» درهای جدیدی را به‌روی دنیای موسیقی بگشاید به همین دلیل هم با آهنگسازان دیگر کار می‌کند.
یکی از قطعات «رتروتوپیا» را که «ظهور» نام دارد، یاسپر نوردین، آهنگساز سوئدی ساخته است. او در این قطعه به کمک حسگرهای روی صحنه حرکت ارکستری مجازی را رهبری می‌کند و به این ترتیب طیفی از رنگهای موسیقی آفریده می‌شود.
آهنگساز سوئدی به یورونیوز می‌گوید: «من و مارتین در این قطعه سعی می‌کنیم آینده موسیقی را کشف می‌کنیم: فناوری تشخیص حرکات و ژست را با موسیقی ترکیب می‌کنیم. به‌طوری که می توانید با نواختن کلارینت و همزمان با رهبری ارکستری واقعی، با ارکستری مجازی نیز موسیقی خلق کنید و راه‌های جدیدی برای بیان موسیقیایی پیدا کنید.»
مارتین فورست می‌گوید جستجو و کشف مرزهای جدید در موسیقی است که به او احساس زنده بودن می‌دهد. او این احساس را اینگونه بیان می‌کند: «احساس می‌کنم روی دی ان ای موسیقی حکاکی می‌کنم. حس خوبی به من دست می دهد: بیشتر مجسمه ساز هستم تا موسیقیدان. وقتی کار روی این پروژه‌ای تازه را آغاز می کنم، می‌پرسم کجا می‌رویم، می‌خواهیم چه چیزی پدید بیاوریم؟ این حس نگرانی، حتی روی صحنه برایم لذتبخش است چون نشان می‌دهد که زنده هستم.»
یورو نیوز
