مایل هروی، ادیب و عارف افغانستانی در بیمارستان روانی ایران

«نجیب مایل هروی» ادیب و عارف افغانستانی که ۵۰ سال کارنامه‌ی علمی‌-فرهنگی دارد، مدتیست نیمکت نشین یک بیمارستان روانی شده است.

آقای هروی نویسنده، پژوهشگر، نسخه‌شناس، ویراستار و مردم‌شناس افغانستانی است که در نتیجه بی‌مهری مسولان و اطرافیان خودش و به‌پاس خدمات ارزنده و سازنده‌ی یک عمر تلاش علمی‌-فرهنگی، این روزها روزگار پیری‌اش را در یک بیمارستان روان‌پزشکی سر می‌کند.
او دچار نوعی توهم آسیب‌زا شده است.
به گزارش خبرگزاری افق، به‌نقل از خبرگزاری مهر، «محمدابراهیم شریعتی» پژوهشگر و ناشر افغانستانی مقیم ایران، وضعیت تلخ این روزهای محقق برجسته حوزه عرفان و ادبیات فارسی را تشریح کرد و گفت: متاسفانه استاد نجیب مایل هروی، به خاطر بی‌مهری‌های مسولان و اطرافیان و همچنین شرایط دشوار مالی، این روزها در وضعیتی بسیار نامساعد به سر می‌برد و روزهای خود را در یک تیمارستان (بیمارستان روان‌پزشکی ابن سینا در مشهد)، به شب می‌رساند.
آقای شریعتی گفته است که مشکل بیمه استاد مایل هروی، حل نشده و به رغم نامه تاییدی «صندوق هنر» هنوزهم صندوق بیمه، هزینه‌های درمانی آقای هروی را نمی‌پردازد.
این ادیب و عارف نامدار کشور، حالا که مشکلات روانی و کهن‌سالی پای استقامتش را ناتوان کرده است، از بد روزگار پسرش نیز از عقب‌ماندگی جسمی و ذهنی رنج می‌برد و چندیست که هردو در این مرکز روان‌پزشکی بستری هستند.
نجیب مایل هروی درسال ۱۳۲۹ ه.ش در هرات متولد شد و در سال ۱۳۵۰ به کشور ایران مهاجر شد. او در شهر مشهد جاخوش کرد و ادبیات فارسی را در دانشگاه فردوسی مشهد تحصیل کرد.
هروی در سال ۱۳۵۷ با یک دختر ایرانی ازدواج کرد و دو فرزند به دنیا آوردند.
نجیب مایل هروی پس از مدتی فعالیت در موسسه پژوهش‌های اسلامی در مشهد، به تهران رفت و سپس به عنوان محقق در کتابخانه مجلس شورای اسلامی مشغول به کار شد.
وی چندین کتاب و مقاله‌های زیادی در دانشنامه مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی نوشته است.
رشته اصلی تحصیلی آقای هروی، عرفان اسلامی بوده است. وی از محققان برجسته در حوزه نقد و تصحیح متون کلاسیک به شمار می‌رود که با تالیف، تصحیح و بررسی بیش از ۳۰ کتاب و نگارش صدها مقاله، به جایگاه پرافتخاری رسیده است.
آقای هروی در سال ۱۳۸۶ به پاس یک عمر دستاورد برای خدمت به تاریخ و زبان فارسی، جایزه ادبی -تاریخی بنیاد دکتر محمود افشار یزدی را در مرکز دایره‌المعارف بزرگ اسلامی دریافت کرد.
اما آقای هروی پس از ثبت ۵۰ سال کارنامه‌ی فعالیت علمی-فرهنگی در بخش‌های عرفان، ادب و تحقیق‌های ماندگار، اکنون در گوشه‌ای از یک بیمارستان روانی در مشهد روزگار سر می‌کند.
وزارت‌های علمی‌-فرهنگی افغانستان و سفارت افغانستان در ایران، هنوز به حال این گنجینه‌ی ارزشمند کشور فکری نکرده است و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران نیز دست مساعدت به‌سوی او دراز نمی‌کند که هیچ، بلکه این‌روزها صندوق بیمه پول درمان او را نیز نمی‌پردازد.