فاجعه واقعی آغاز شده؛ قیمت دو کودک هشت هزار افغانی!

همزمان با فرارسیدن فصل سرما، سازمان ملل درباره تبدیل‌شدن وضعیت افغانستان به بزرگ‌ترین بحران انسانی در جهان هشدار داده‌است. آنتونیو گوترش؛ دبیر کل سازمان ملل با تأکید بر کمک‌رسانی هرچه زودتر به مردم افغانستان، گفته‌است که این کشور در حال تبدیل‌شدن به بزرگ‌ترین بحران انسانی جهان است. او روز (سه شنبه، ۴ عقرب) در توییتی نوشت که «ما برای ارائه کمک نجات‌دهنده پیش از زمستان با زمان مسابقه داریم».گوترش افزود: «من از جهان می‌خواهم که اقدامی انجام دهد و تلاش‌های ما در حمایت از آسیب‌پذیرترین افراد را تأمین مالی کند.»

پیش‌تر برنامه جهانی غذای سازمان ملل (WFP) نیز از وقوع بحران انسانی در افغانستان در زمستان پیش رو به دلیل فقر و گرسنگی هشدار داده و گفته‌است که این سازمان در حال شمارش معکوس برای وقوع فاجعه است.

دیوید بیسلی؛ مدیر اجرایی این نهاد گفته که در صورت عدم اقدام فوری، میلیون‌ها شهروند افغانستان در زمستان پیش رو با گرسنگی روبه رو خواهند شد.

همچنین چند روز پیش، محمد محقق؛ رهبر حزب وحدت اسلامی مردم افغانستان از جان‌باختن هشت کودک در غرب کابل از فرط گرسنگی خبر داد.

این در حالی است که پس از سقوط نظام پیشین و تسلط طالبان، اقتصاد افغانستان با خطر فروپاشی روبه‌رو شده و میلیون‌ها نفر بیکار شده‌اند. قطع کمک‌های جهانی و وضعیت نامناسب بانک‌ها و قطع پرداخت بانک‌های خارجی این بحران را بیش‌تر کرده‌است. در چنین شرایطی طالبان اما با توجه به این بحران‌ها، برنامه کار در بدل گندم را روی دست گرفته‌اند که این کار از دید مردم نه تنها کمکی به وضعیت نمی‌کند؛ بلکه فرصت طالبان برای رفع این بحران‌ها را نیز از بین می‌برد.

خطر گرسنگی
در کنار خشکسالی و پیامدهای ویروس کرونا در افغانستان، سقوط نظام و فروپاشی اقتصادی و بیکاری میلیون‌ها نفر در کشور، مردم را در شرایط دشواری قرار داده‌است؛ طوری که درصدی بالا از خانواده‌ها در آستانه فصل سرما از عهده تامین مخارج ساده زندگی‌شان برنمی‌آیند. در این میان، شماری زیاد از خانواده‌ها پس از این تغییرات توان فراهم‌ساختن غذا و حتی نان خشک را ندارند.

مریم؛ کارمند دولت پیشین که پس از آمدن طالبان بیکار شده، می‌گوید که بیکاری او را که نان‌آور خانواده‌اش است، در وضعیت دشواری قرار داده‌است. او می‌گوید در شرایطی که او کارش را از دست داده و مشخص نیست اجازه کار را می‌یابد یا خیر، حیران است چگونه مخارج خانواده‌اش را تامین کند.

مریم می‌افزاید که نگران است نتواند مخارج پدر مریض و مادر و برادران کوچک‌اش را تامین کند: «اوضاع خراب است می‌ترسم از گرسنگی بمیرند.»

او می‌گوید که خانواده‌هایی را سراغ دارد که حتی پول یک وعده غذای‌شان را ندارند و وسایل و تمام چیزهایی که داشته‌اند را فروخته‌اند. به گفته او، بزرگ خانواده هشت کودکی که چند روز پیش در غرب کابل باختند، وقتی نتوانسته غذا برای آن کودکان تهیه کند، خانه‌شان را ترک کرده و آن‌ها را به حال خود گذاشته‌است.

نمی‌توانم یک نان کامل بخرم
مهدی؛ باشنده کابل که مواد خوراکه می‌فروشد می‌گوید که وضعیت مالی مردم به اندازه‌ای رسیده که بسیاری‌ها در فیس داکتر، کرایه موتر و حتی پول یک قرص نان دچار مشکل‌اند.

او می‌افزاید: «یک زن در نانوایی آمد و نصف نان خواست و گفت که توان خرید یک قرص کامل نان را ندارد. از او پرسیدم گفت که پسرانش سرباز بوده و به خاطر نجات ‌جان‌شان به ایران رفته‌اند و حالا آنجا بازداشت شده‌اند.» به گفته او این خانم ۶۰ ساله گفته‌است تا زمانی که بچه‌هایش سر کار شوند و پولی برایش بفرستند تلاش می‌کند به نحوی زنده بماند.

مهدی همچنین می‌گوید که شمار تکدی‌گران در ماه‌های اخیر چندین‌برابر شده و شب‌ها صف‌های طولانی از مردم در کنار نانوایی‌های ایجاد می‌شود تا افراد دیگر برای آن‌ها یک قرص نان بخرند.

فروش کودکان
در این میان، شهروندان از وضعیت دشوار مردم ابراز نگرانی می‌کنند. جلال؛ دیگر باشنده کابل می‌گوید که از خانمی که در حکومت پیشین همکارش بوده و اکنون چند ماه است که پس از آمدن طالبان خانه‌نشین شده، شنیده‌است که یک خانم دیگر که او هم در دولت کار می‌کرده و اکنون بیکار است از شدت فقر دخترانش را به فروش گذاشته‌است.

جلال می‌گوید: «شماره‌اش را خواستم اما نداشت». او از قول همکارش می‌گوید که آن خانم که شوهرش فلج است و خودش بیکار شده، تمام وسایل‌شان را فروخته‌است تا چند وعده غذا بخرد. به گفته او، این خانم برای جلوگیری از مرگ خود و خانواده‌اش دو کودک‌اش را در بدل چهار هزار افغانی به فروش گذاشته‌است.

نجیب؛ باشنده غرب کابل نیز می‌گوید، مردم از یک طرف امید چندانی به آینده ندارند و از سوی دیگر بسیاری‌ها به خاطر خرید چند قرص نان وسایل‌‌شان را فروخته‌اند تا بتوانند با پول آن برای‌شان غذا آماده کنند.

او می‌گوید خانواده‌هایی را سراغ دارد که تمام وسایل کاری خانه‌شان را فروخته‌اند و اکنون با آمدن سرما خطر مرگ این افراد از سرما نیز اضافه شده‌است.

او تاکید می‌کند که از حکومت امیدی ندارد؛ اما از جامعه جهانی می‌خواهد تا به مردم افغانستان کمک کند تا فاجعه انسانی رخ ندهد.

ترک تحصیل دانش‌آموزان و تعطیلی مکاتب
اسد؛ معلم در یکی از مکاتب خصوصی می‌گوید پس از آمدن طالبان و تغییر نظام از یک طرف انگیزه کار و امید به زندگی و آینده روشن برای مردم باقی نمانده و از طرف دیگر، وضعیت بازار به گونه‌ای است که بسیاری از خانواده‌ها توان پرداخت فیس مکاتب را ندارند و از این جهت بسیاری از شاگردان از مکتب محروم شده‌اند.

او می‌گوید که در حال حاضر در بازار کار نیست، به همین دلیل وضعیت مردم هر روز بدتر می‌شود.
اسد همچنین می‌گوید که کسانی را سراغ دارد که همان روزی فیس مکاتب از پسران‌شان خواسته شده، فردای آن پای آن‌ها را از مکتب گرفته‌اند. به گفته او، با توجه به شرایطی که بر کشور حاکم است، شمار زیادی از خانواده‌ها حتی از عهده غذای پسران‌شان برنمی‌آیند چه رسد به این‌که بتوانند هزینه آموزش آن‌ها را در مکاتب خصوصی بپردازند.

اسد در حالی که از وضعیت جاری ابراز نگرانی می‌کند، می‌گوید که بسیاری از مکاتب پس از آمدن طالبان بسته شده‌است. او می‌افزاید که تنها در ساحه حوزه ۱۳ امنیتی شهر کابل حدود ۲۰ مکتب بسته شده یا تمام وسایل آن به حراج گذاشته شده‌است.

به این ترتیب، مردم افغانستان در این زمان روزهای دشواری را سپری می‌کنند و فاجعه واقعی آغاز شده‌است. از ناامیدی نسبت به آینده کشور و سرنوشت‌شان تا هیولای بی‌رحم و مرگبار فقر و گرسنگی که هر روز رویدادهای تکان‌دهنده‌ای را رقم می‌زند.