پیمان‌کاران خصوصی، برنده جنگ افغانستان؛ افرادی که میلیاردها دالر به جیب زدند
وال استریت ژورنال گزارش داده‌است که ایالات متحده در مبارزات ۲۰ ساله خود برای تغییر افغانستان شکست خورد؛ اما شرکت‌ها و پیمان‌کاران خصوصی برنده این جنگ شدند و به پول‌های هنگفتی دست یافتند.
این روزنامه امریکایی نوشته‌است که یک تاجر کالیفرنیایی که در قرقیزستان یک قهوه‌خانه داشت، با توجه به شرایط افغانستان تجارت مواد سوختی را راه‌اندازی کرد و به میلیاردها دالر رسید.
طبق این گزارش، یک مترجم جوان افغان که قرارداد تهیه ملحفه‌های تخت برای نیروهای امریکایی را به عهده داشت نیز به یک امپراتوری تجاری دست یافته و صاحب یک شرکت هوایی داخلی و یک شبکه تلویزیونی شده‌است.
وال استریت ژورنال گزارش داده‌است که از تولیدکنندگان اسلحه تا کارآفرینان، همه از جنگ افغانستان سود برده و به منافع بزرگی دست یافته‌اند.
این رسانه امریکایی افزوده‌است که دو سرباز گارد ملی ارتش امریکا از اوهایو تجارت کوچکی را راه‌اندازی کردند. کار آن‌ها این بود که مترجمان افغان را برای ارتش استخدام کنند. آن دو سرباز نیز به یکی از پیمان‌کاران ارشد ارتش امریکا تبدیل شدند. طبق سوابق موجود، این شرکت نزدیک به چهار میلیارد دالر از قراردادهای فدرال جمع‌آوری کرده‌است.
اکنون چهار ماه پس از خروج آخرین نیروهای امریکایی از افغانستان، ایالات متحده در حال ارزیابی درس‌هایی است که باید از این جنگ آموخته شود. برخی از مقامات و گروه‌های ناظر گفته‌اند که یکی از چیزهایی که از آن می‌توان آموخت، رابطه میان اتکا به پیمان‌کاران میدان نبرد و افزایش هزینه‌های جنگ است.
طبق گزارش، حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ و ورود ائتلاف جهانی به رهبری ایالات متحده به افغانستان، سپردن قراردادهای نظامی هزینه‌های پنتاگون را تا ۱۴ تریلیون دالر افزایش داد و با ادامه جنگ در افغانستان و عراق، فرصت‌هایی برای این بازار پرسود ایجاد کرد.
براساس یافته‌های پروژه هزینه‌های جنگ دانشگاه براون که گروهی از پژوهشگران، کارشناسان حقوقی و سایرین به هدف جلب توجه به آنچه که آن‌ها تأثیر پنهان ایالات متحده می‌نامند، یک سوم تا نیمی از این پول به قراردادی‌ها و پیمان‌کاران تعلق گرفته‌است و پنج شرکت دفاعی مثل شرکت لاکهید مارتین، شرکت بوئینگ، شرکت جنرال داینامیکس، شرکت فناوری‌های ریتون و شرکت نورتروپ گرومن، زیر ۲.۱ تریلیون دالر به دست آورده‌اند.
مقامات فعلی و سابق امریکا گفته‌اند که در دو دهه گذشته، هر دو دولت جمهوری‌خواه و دموکرات، استفاده از پیمان‌کاران را راهی برای پایین نگه‌داشتن تعداد نیروها و تلفات نیروهای نظامی می‌دانستند.
کریستوفر میلر که در سال ۲۰۰۵ به عنوان یک فرمانده در افغانستان مستقر شد، گفته‌است: «هنگام جنگ با یک ارتش کاملاً داوطلبانه کوچک‌تر از درگیری‌های گذشته، و بدون پیش‌نویس، شما باید کارهای زیادی را به پیمان‌کاران واگذار کنید تا عملیات خود را انجام دهند.» بعدها این شخص در آخر دوره ترامپ به عنوان وزیر دفاع امریکا تعیین شد.
بر اساس این گزارش، مبالغ هنگفتی که برای جنگ و بازسازی افغانستان پس از سال‌ها درگیری صرف می‌شود، توانایی دولت ایالات متحده را برای بررسی قراردادی‌ها و اطمینان از خرج شدن این پول در حد مورد نظر، تحت فشار قرار داده‌است.
بر اساس گزارش‌ها، در سال ۲۰۰۸ میلادی ایالات متحده ۱۸۷۹۰۰ سرباز در افغانستان و عراق داشت که اوج استقرار ایالات متحده بود و ۲۰۳۶۶۰ پرسونل، پیمان‌کار بودند.
زمانی که باراک اوباما دستور خروج بیش‌تر نیروهای امریکایی از افغانستان را در پایان دوره دوم ریاست جمهوری خود صادر کرد، بیش از ۲۶۰۰۰ پیمان‌کار در افغانستان حضور داشتند در حالی که تعداد سربازان به ۹۸۰۰ نفر می‌رسید.
وال استریت ژورنال در ادامه نوشته‌است تا زمانی که دونالد ترامپ، چهار سال بعد ریاست جمهوری را ترک کرد، ۱۸۰۰۰ پیمان‌کار به همراه ۲۵۰۰ سرباز در افغانستان باقی مانده‌بودند.
این گزارش در حالی منتشر می‌شود که حامد کرزی؛ رییس جمهوری پیشین نیز بارها نیروهای امریکایی و شرکت‌های امنیتی خصوصی طرف قرارداد با آن‌ها را عامل «فساد بزرگ» می‌دانست و دولت تحت امر خود را مسئول «فساد کوچک» معرفی می‌کرد. او خواستار انحلال شرکت‌های امنیتی خصوصی شده‌بود؛ درخواستی که هرگز به نتیجه نرسید.
افزون بر این، گروه‌های بدنامی مانند بلک واتر نیز در افغانستان و عراق با ارتش امریکا کار کرده و عامل فجیع‌ترین جنایت‌های جنگی علیه غیرنظامیان دانسته می‌شوند.
