گاردین: فجایع طبیعی افغانستان را فراگرفته، جهان و همسایگان مسئول‌اند
روزنامه گاردین می‌گوید که افغانستان با یک فاجعه اقلیمی روبه‌رو است و زمان آن رسیده که کشورهای جهان، منطقه و همسایه‌های افغانستان که در آلوده کردن محیط زیست نقش داشته‌اند، متوجه این فاجعه شوند.
گاردین، امروز سه‌شنبه، ۴ اسد در یادداشتی گفته‌است که پیش از این‌که افغانستان وارد بحران کنونی شود، به این کشور وعده کمک مالی از صندوق آب و هوای سبز داده شده‌بود؛ اما با سقوط کابل به دست طالبان، به نظر می‌رسد که جهان به سادگی این کشور را رها کرده و چشم خود را بر روی فجایع روزافزون در افغانستان بسته‌است.
شادی خان سیف؛ نویسنده این یادداشت می‌گوید که افغانستان از زمان خروج نیروهای امریکایی از کانون توجه خارج شده‌است؛ اما بلایای زیست محیطی و تهدید یک بحران شدید غذایی از مردم قربانی می‌گیرد.
به گفته نویسنده این یادداشت، بسیاری از مزارع، شهرها و روستاهای ویران‌شده از جنگ، بعد از جاری شدن باران‌های نابه‌هنگام، آب شدن یخچال‌های طبیعی و به راه افتادن سیلاب‌های بی‌امان، زیر آب شده‌اند.
او با توجه به سیلاب‌های اخیر در افغانستان گفته‌است که این سیلاب‌های مرگبار جان مردم را گرفته و معیشت جوامع به حاشیه رانده شده‌ای را نابود می‌کند که پیش از سیلاب‌ها با آذوقه اندکی زنده مانده بودند.
او افزوده است که در حال حاضر، اوج فصل برداشت تابستان است؛ فصلی که دهقان‌ها، میوه‌ها و محصولات خود را جمع‌آوری می‌کنند و برای فرارسیدن زمستان آمادگی می‌گیرند؛ اما در ارتفاعات مرکزی، زمانی که کشاورزان شدیدا مشتاق باران‌های معمول فصل بهار بودند، بعد از دوره‌های خشک طولانی و فلج‌کننده، برای مدت کوتاهی برف بارید.
او گفته است که بعد از آن توفان‌های ژاله شدیدی وزیدن گرفت که باغ‌ها را ویران کرد و در نهایت بارانی جاری شد که محصولات گندم را از بین برد.
تحمیل فجایع
به گفته او فاجعه اقلیمی که افغانستان با آن مواجه است، از بیرون تحمیل شده‌است؛ زیرا «هیچ‌یک از این رویدادها از نظر آب و هوای این کشور محصور در خشکی نزدیک به ۴۰ میلیون نفر به هیچ وجه به حالت عادی نزدیک نیست.»
او گفته‌است که یخچال‌های هیمالیا با سرعتی بی‌نظیر در حال ذوب شدن هستند و سیل‌های مرگبار را از کوه‌های ولایت‌های شمالی به سمت دشت‌های جنوب می‌برند. این یخچال‌های طبیعی که به سرعت در حال نابودی هستند، راه نجات افغان‌هایی است که به شدت به نهرها و رودخانه‌های طبیعی متکی هستند.
به گفته شادی خان سیف، هیچ کار توسعه‌ای در زمینه حفظ، ذخیره و توزیع آب در چند دهه گذشته در سطح ملی انجام نشده و سطح آب‌های زیرزمینی با سرعت هشدار دهنده‌ای در حال کاهش است؛ زیرا این تنها راه برای مردم محلی است که به دنبال آب اند.
او گفته است که قبل از آخرین بارندگی‌ها، خشکسالی آنقدر شدید و موج گرما آنقدر سنگین بود که منجر به وقوع آتش‌سوزی‌های متعدد جنگل‌ها در شرق و جنوب کشور شد.
به گفته او، این یک تراژدی تلخ بود. مردم محلی در ولایات آسیب‌دیده خوست و نورستان مجبور به اتکا به جوانان جوامع محلی برای خاموش کردن آتش با حمل سطل‌های آب و شن با دستان خالی در روز و شب بودند.
او تاکید کرده است که بحران آب و هوایی در این کشور به قدری واقعی است که احتمالاً در ماه‌های آینده بحران غذایی دیگری را آغاز خواهد کرد. همه این‌ها در شرایطی است که تحویل کمک‌ها با مانع و تحت الشعاع تهاجم روسیه به اوکراین است که منجر به اختلالات زنجیره تامین، تورم و خستگی اهداکنندگان می‌شود.
این نویسنده گاردین در ادامه گفته است که در میان همه این‌ها، همسایگان افغانستان با معاملات نامطلوب با طالبان، وضعیت را به نفع خود دستکاری کرده‌اند که به آن‌ها امکان دسترسی به منابع طبیعی غنی کشور را با قیمت‌های دور ریخته‌شده می‌دهد و جریان مالی را برای رژیم ناقص حمایت می‌کند.
به گفته او، چین همچنین به ذخایر غنی و گسترده سنگ معدن لیتیم، آهن و مس افغانستان چشم دوخته است، در حالی که پاکستان واردات زغال سنگ با عیار بالا را با قیمت‌های مقرون به صرفه تسریع کرده که تنها ذوب شدن یخچال‌های طبیعی هیمالیا و همچنین افزایش آلودگی جهانی را سرعت بخشیده‌است.
