جنگ طالبان و پاکستان؛ امریکا طرف کیست؟
مواضع امریکایی‌ها در قبال یکی از پایدارترین بحران‌های آسیا در ۷۰ سال اخیر همواره همسو با پاکستان بوده است؛ زیرا همان‌گونه که سخنگوی وزارت خارجه امریکا در واکنش به بحران جاری هم گفته است که پاکستان «شریک مهم و کلیدی» واشنگتن است، امریکا هر زمانی که مخیر به انتخاب میان کابل و اسلام آباد شده، اسلام آباد را برگزیده است.
به دنبال درگیری‌های اخیر میان طالبان و پاکستان، کرین ژان پیر؛ سخنگوی کاخ سفید اعلام کرد که امریکا از طالبان در افغانستان و دولت پاکستان خواسته که هرگونه اختلاف را از طریق گفتگو حل کنند.
او درباره حملات هوایی پاکستان به خاک افغانستان گفت که پاکستان این حملات را در پاسخ به حمله روز شنبه به یک پست نظامی‌اش انجام داده است.
او از پاکستان نیز خواسته که خویشتن‌داری و اطمینان حاصل کند که در تلاش‌های ضدتروریزم، غیرنظامیان آسیبی نخواهند دید.
او تأکید کرده که امریکا متعهد است تا اطمینان حاصل کند که افغانستان دیگر هرگز به پناهگاه امن تروریست‌هایی تبدیل نخواهد شد که می‌خواهند به ایالات متحده یا دیگر شرکا یا متحدانش آسیب برسانند.
در همین حال، ودانت پاتل؛ معاون سخنگوی وزارت خارجه امریکا نیز پاکستان را یک شریک مهم و کلیدی امریکا خوانده و گفته است زمانی که صحبت از مبارزه با تروریزم و دیگر اولویت‌های مشترک امنیتی به میان می‌آید، امریکا در ارتباط منظم با پاکستان است.
مواضع امریکایی‌ها در قبال یکی از پایدارترین بحران‌های آسیا در ۷۰ سال اخیر همواره همسو با پاکستان بوده است؛ زیرا همان‌گونه که سخنگوی وزارت خارجه امریکا در واکنش به بحران جاری هم گفته است که پاکستان «شریک مهم و کلیدی» واشنگتن است، امریکا هر زمانی که مخیر به انتخاب میان کابل و اسلام آباد شده، اسلام آباد را برگزیده است.
این همان چیزی بود که حتی در طول ۲۰ سال اشغال افغانستان توسط امریکا و ناتو نیز تغییر نکرد، در حالی که واشنگتن با کابل، پیمان‌های استراتژيک و امنیتی امضا کرده بود و ده‌ها هزار نیروی نظامی امریکا در سراسر افغانستان، مستقر بودند.
امریکا حتی می‌‌دانست که پاکستان در ناامنی‌‌های مرگبار افغانستان نقش دارد، از تروریزم حمایت می‌کند و حملات خونین تروریستی عمدتا از سوی آی‌اس‌آی، طراحی، سازمان‌دهی و رهبری می‌شود؛ اما عمدا چشم خود را به روی این واقعیت‌ها بست و به پاکستان، اجازه داد که طالبان را تقویت کند، داعش را به وجود آورد و به ده‌ها گروه تروریستی دیگر، امکان دهد که ارتباطات خود را با طالبان، ادامه دهند و در سراسر افغانستان، گسترش پیدا کنند.
جو بایدن؛ رییس جمهوری کنونی امریکا که در زمان اشغال افغانستان، معاون باراک اوباما بود، رسما گفته بود که امریکا پاکستان را بر افغانستان، ترجیح می‌دهد و برای حل مساله امنیتی افغانستان، باید سه ولایت مرزی افغانستان به پاکستان واگذار شود و امریکا به جای لشکرکشی پرهزینه نظامی به افغانستان، برای کنترل این کشور یک پایگاه نظامی بزرگ در پاکستان بسازد.
درباره دیورند نیز موضع واشنگتن، تقریبا شفاف و واضح است. امریکایی‌ها ادعای رهبران افغان درباره «خط فرضی» خواندن دیورند را قبول ندارند.
در موضع گیری‌های اخیر نیز سخنگویان دولت امریکا رسما طرف پاکستان را گرفته‌اند، ادعاهای آن کشور درباره «تروریزم» را تایید کرده و ضمن ابراز نگرانی و «تاسف» درباره تلفات غیرنظامیان، بر حق پاکستان برای حمله بر خاک افغانستان، مهر تایید زده‌اند.
این سیاستی بود که در حتی در دوران حضور نیروهای امریکایی در افغانستان نیز دنبال می شد. در آن زمان هم مناطق مرزی افغانستنان، پیوسته آماج حملات هوایی و راکتی پاکستان قرار می‌گرفتند و این امر، خشم و اعتراض کابل را برمی‌انگیخت و افغانستان حتی به سازمان ملل هم شکایت می‌کرد؛ اما در نهایت، امریکا و ناتو که عملا اختیارات امنیت زمین و هوایی افغانستان را در اختیار داشتند، هیچ اقدامی نمی‌کردند.
این به ویژه یک پیام روشن را برای طالبان می‌فرستد که اگرچه امریکا آن‌ها را به قدرت رسانده، به ارزش میلیاردها دالر سلاح و مهمات در اختیارشان گذاشته، یک دولت ۲۰ ساله را با تمام زیرساخت‌ها و امکاناتش تسلیم آن‌ها کرده، مخالفان‌شان را سرکوب و منزوی و طرد و تبعید کرده و هر هفته ده‌ها میلیون دالر پول نقد می‌فرستد تا دولت‌شان سقوط نکند؛ اما در صورت مواجهه طالبان با پاکستان، امریکا جانب پاکستان را خواهد گرفت و اگر این مواجهه ادامه پیدا کند، تشدید شود و توسعه یابد، چه بسا طالبان به جایگاه پیشین‌شان در لیست سیاه امریکا بازخواهند گشت و به عنوان یک «گروه تروریستی» طبقه‌بندی خواهند شد.
