کشتار نمازگزاران شیعه، تکفیری‌ها چه می‌خواهند؟
عوامل کشتار نمازگزاران بی‌دفاع شیعه در هرات، مورد تایید و حمایت رهبران تراز اول طالبان قرار دارند و از نظر تکفیر شیعیان، هیچ توفیر و تفاوتی میان طالبان و داعش و دیگر نسخه‌های تروریزم وجود ندارد.
تروریست‌های تکفیری بار دیگر مرتکب جنایت بزدلانه دیگری شدند و جعی از نمازگزاران بی‌دفاع شیعه را در هرات به رگبار بستند.
حجت‌الاسلام جاوید و شماری غیرنظامی، زن و کودک از قربانیان این جنایت هولناک هستند که شامگاه دوشنبه ۱۰ ثور در مسجد امام زمان ولسوالی گذره هرات رخ داد.
هنوز هیچ گروهی مسئولیت این کشتار را به عهده نگرفته؛ اما مشخص است که این جنایت ناجوانمردانه علیه مظلوم‌ترین و بی‌دفاع‌ترین قشر جامعه یعنی نمازگزاران و علمای دینی، کار حلقات مزدوری است که به منظور ایجاد نفرت و نفاق، از سازمان‌های استخباراتی خارجی و عوامل دست‌نشانده داخلی آن‌ها دستور می‌گیرند.
این حمله بدون شک با انگیزه‌های قومی و مذهبی صورت گرفته و به طور مشخص، بدون تفکیک قربانیان، نمازگزاران شیعه و هزاره را آماج قرار داده است؛ روندی آشنا که از چندین سال پیش شروع شده و علیرغم تغییر رژيم، همچنان ادامه پیدا کرده است.
نکته قابل تامل این است که این نوع حملات در دوره طالبان، نه تنها کاهش نیافته؛ بلکه تشدید شده و افزایش پیدا کرده است. این نشان می‌دهد که تروریست‌های تکفیری مستقیما از برخی مواضع و رویکردهای طالبان، الهام می‌گیرند و کشتار غیرنظامیان، زنان، کودکان و حتی علمای دینی شیعه را مجاز و مشروع می‌دانند.
این نگاه از سوی رهبران طالبان تایید می‌شود که شیعیان «مشرک» و «کافر» اند و نماز و آیین‌های مذهبی آنان «باطل» است. چندی پیش، ولسوال طالبان در ولسوالی مالستان غزنی در شب شهادت امام علی علیه‌السلام در مسجد شیعیان، مستقیما عزاداران شیعه را به «شرک» متهم کرد.
پیش از او هم رهبر طالبان و همچنین وزیر کنونی تحصیلات عالی آن‌ها رسما اعلام کرده بودند که در افغانستان تنها یک مذهب اسلامی وجود دارد و آن اهل سنت حنفی است.
طالبان حتی آموزه‌های شیعی را از کتاب‌های درسی حذف، دیپارتمنت فقه جعفری را در دانشگاه بامیان، منحل کرده و بر مراسم آیینی شیعیان در ایام محرم و سایر مناسبت‌های مذهبی مانند عید غدیر و… محدودیت‌های گسترده‌ای را به اجرا گذاشته‌اند.
این‌همه نشان می‌دهد که عوامل کشتار نمازگزاران بی‌دفاع شیعه در هرات، مورد تایید و حمایت رهبران تراز اول طالبان قرار دارند و از نظر تکفیر شیعیان، هیچ توفیر و تفاوتی میان طالبان و داعش و دیگر نسخه‌های تروریزم وجود ندارد.
از جانب دیگر، تروریست‌ها به طور هدفمند، مساجد، علما و شهروندان شیعه را در هرات هدف قرار می‌دهند؛ زیرا از دید آن‌ها گسترش نفوس و نفوذ شیعیان در هرات، بافت قومی و مذهبی این ولایت را تغییر می‌دهد و با توجه به همسایگی هرات با ایران، می‌تواند در آینده پیامدهای ژئوپلیتیکی زیانباری داشته باشد!
با این‌همه حتی اگر رهبران طالبان، کشتار نمازگزاران شیعه را «محکوم» کنند، این امر نمی‌تواند از آنان سلب مسئولیت کند؛ زیرا افزون بر باورهای مشترک آن‌ها با تروریست‌های تکفیری عامل این جنایاتدر زمینه تکفیر شیعیان، کشتار و ترور نمازگزاران و علمای شیعه در ظل و ذیل حکومت آن‌ها رخ می‌دهد؛ حکومتی که همواره ادعا کرده که توانسته به جنگ‌های چند ده ساله پایان دهد، بساط ناامنی را برچیند، گروه‌های تروریستی مانند داعش را «سرکوب» کند و نظم و ثبات را برای عموم مردم افغانستان به ارمغان آورد.
به این ترتیب، حکومتی که قادر به تامین امنیت مساجد و نمازگزاران نیست، هرگز نباید ادعای قدرت و سلطه کند و از استقرار امنیت و نظم، سخن بگوید؛ درست همان‌گونه که حکومتی که رهبران آن به طور آشکار، میلیون‌ها شهروند این سرزمین را از دایره دین خارج می‌دانند و حقوق سیاسی، انسانی و اسلامی آنان را زیر پا گذاشته‌اند، هیچ‌گاه نباید مدعی ایجاد «نظام اسلامی»، اجرای «شریعت محمدی» و استقرار عدالت اجتماعی براساس آموزه‌های اسلام و قرآن شود.
تاریخ شیعیان افغانستان اما آکنده از خون است؛ تاریخی سراسر ظلم و ستم و تبعیض و بی‌عدالتی و سرکوب و بیداد و استبداد و حذف و کشتار و قتل عام و کوچ اجباری و غصب و غارت حاکمان اقتدارگرای ضدشیعی و مزدوران دست‌نشانده قدرت‌های استعماری خارجی و عوامل بدنام سازمان‌های جنایتکار جاسوسی.
شیعیان اما نشان داد‌ه‌اند که هرگز تسلیم نمی‌شوند، هیچ‌گاه در برابر بیداد و استبداد، سر خم نمی‌کنند و تحت هیچ شرایطی دست از حق خود برای زندگی در سرزمینی که متعلق به آنان است برنمی‌دارند. آن‌ها می‌مانند حتی اگر پرچم‌های سرخ شهادت هر روز بر گورهای بیش‌تری به اهتزاز درآیند. می‌مانند تا نشان دهند که تروریست‌های تکفیری هم مانند عبدالرحمان خان و خوانین خون‌آشام دیگر، محکوم به شکست و زوال و ذلت ابدی اند.
