جنبش اعتراضی زنان، عبور از موانع قوم و زبان
شعارهایی که در گردهمایی روز چهارشنبه از سوی زنان و دختران معترض در ننگرهار سر داده‌شد در کل تاریخ مبارزات زنان افغانستان، بی‌پیشینه است و این می‌تواند یک نقطه عطف تاریخی در جنبش اعتراضی زنان امروز به حساب بیاید.
منابع محلی در ننگرهار از اعتراض زنان آن ولایت خبر می‌دهند و می‌گویند که ده‌ها زن در این ولایت در واکنش به حمله بر مرکز آموزشی «کاج» و کشتار دانش‌آموزان هزاره دست به اعتراض زده‌اند.
منابع محلی می‌گویند که روز چهارشنبه، ۱۳ میزان زنان و دختران در شهر جلالآباد؛ مرکز ولایت ننگرهار با شعارهای «من پشتون هزاره‌ام»، «خون قربانیان بی‌گناه کاج را نمی‌بخشیم» و «برادر هزاره‌ام را نکشید»، حمله بر آموزشگاه کاج را نکوهش کردند.
معترضان همچنین با خانواده‌های قربانیان مرکز آموزشی «کاج» در کابل ابراز همدردی کردند.
حمله انتحاری بر مرکز آموزشی «کاج» با واکنش‌های زیادی داخلی و خارجی روبه‌رو گردید و افغان‌ها در داخل و خارج با شعارهای «نسل‌کشی هزاره‌ها را متوقف کنید» دست به اعتراض زدند.
افزون بر اعتراضات مجازی، شماری از دختران و زنان در کابل، هرات، بامیان و بلخ نیز دست به اعتراض و راه‌پیمایی زده‌اند که با سرکوب طالبان مواجه شده‌اند.
این نخستین‌بار است که گروهی از زنان پشتون‌تبار برای همبستگی با هزاره‌ها و شیعیان به خیابان می‌آیند و در برابر کشتار سیستماتیک آنها از سوی عناصر و گروه‌های تروریستی دست به راه‌پیمایی و اعتراض می‌زنند.
شعارهایی که در گردهمایی روز چهارشنبه از سوی زنان و دختران معترض در ننگرهار سر داده‌شد در کل تاریخ مبارزات زنان افغانستان، بی‌پیشینه است و این می‌تواند یک نقطه عطف تاریخی در جنبش اعتراضی زنان امروز به حساب بیاید.
پیام دیگر این همایش اعتراضی این بود که معترضان در جلالآباد؛ مرکز ولایت ننگرهار یعنی خاستگاه و پایگاه اصلی گروه جهنمی شاخه خراسان داعش به خیابان آمدند و از اعمال ضد انسانی منسوب به آن گروه، اعلام برائت و بیزاری کردند و حتی اعلام داشتند که «خون قربانیان بی‌گناه کاج را نمی‌بخشند».
این تحول نمادین بیانگر آن است که تروریست‌ها برای ایجاد نفاق و نفرت میان اقوام افغانستان، شکست خورده و نتوانسته‌اند به هدف دیرپای خود مبنی بر راه‌اندازی جنگ قومی و مذهبی در کشور دست پیدا کنند.
افزون بر این، همایش ننگرهار تایید کرد که مبارزات عدالت‌طلبانه زنان افغانستان از موانع بزرگ قومیت و زبان و مذهب و جغرافیا و… عبور کرده و برساخت‌های جعلی نفرت‌انگیزان، نفاق‌افکنان و تفرقه‌پراکنان را درهم‌شکسته است.
به این ترتیب، اکنون در افغانستان یک جنبش اعتراضی زنان، شکل گرفته که از کابل تا هرات و از مزار شریف تا بامیان و ننگرهار را درنوردیده و علیرغم سرکوب و سانسور و تهدید و ارعاب شدیدی که از سوی طالبان مسلح، اعمال می‌شود، توانسته‌است صدای رسای خود را به سراسر جهان برساند.
ممکن است جمعیت زنان معترض به کشتار فاجعه‌بار اخیر در غرب کابل، بزرگ و قابل توجه نباشد؛ زیرا چند ده نفر در دانشگاه «شهید ربانی» اعتراض کردند، ده‌ها دختر دانشجو در دانشگاه کابل پیش از هرگونه اقدامی، ناجوانمردانه «مسموم» شدند تا نتوانند به خیابان بیایند و در این میان، دست‌کم یک نفر آنها بر اثر مسمومیت جان داد، در هرات، اعتراض دختران دانشجو با گلوله‌های جنگی سرکوب شد و در مزار شریف، دانشگاه را محاصره و دختران را در خوابگاه، حبس کردند تا راه‌پیمایی شکل نگیرد؛ با این حال، هرگز نتوانستند صدای زنان معترض را خاموش کنند و اینک با برخاستن معترضان زن در ننگرهار، این جنبش در سطح ملی فراگیر شده، مرزها و موانع تباری، نژادی، زبانی، قومی و مذهبی را درنوردیده و به یک حرکت بزرگ سراسری بدل شده‌است.
این پیام مهمی دارد برای همه کسانی که در صدد اند تا از به رسمیت‌شناختن نسل‌کشی آشکار هزاره‌ها و شیعیان، احتراز کنند، چشم خود را بر عوامل پیدا و پنهان این جنایت‌ها ببندند و بدتر از آن، هرگونه حرکت برای دادخواهی را بی‌شرمانه و بی‌رحمانه سرکوب کنند.
دستگاه سرکوب و تروریست‌های همدست‌شان می‌توانند شمار بیش‌تری را بکشند؛ اما این کشتارها مردم را بیدارتر و آگاه‌تر و مصمم‌تر و متحدتر می‌کند؛ به گونه‌ای که در یک رویداد تاریخ‌ساز، زنان معترض در پایتخت داعش با شجاعتی وصف‌ناپذیر اعلام می‌کنند: من پشتون هزاره‌ام! خون قربانیان کاج را نمی‌بخشیم! برادر هزاره‌ام را نکشید!
