کشتار در کابل، سرکوب در دهلی
نکته قابل تأمل این است که جنبش دادخواهی «نسل‌کشی هزاره‌ها را متوقف کنید» تنها در دو کشور با سرکوب و بازداشت معترضان روبه‌رو شد: افغانستان زیر سلطه طالبان و هند به رهبری نارندرا مودی!
سازمان عفو بین‌الملل از سرکوب و بازداشت معترضان افغان توسط پولیس هند انتقاد کرده و خواستار رهایی هرچه زودتر معترضان بازداشتی شده‌است.
این سازمان گفته: «ما از پولیس دهلی نو می‌خواهیم که پناهجویان افغان را که به دلیل اعتراض مسالمت‌آمیز به حمله هدفمند بر هزاره‌ها در مرکز آموزشی کاج در افغانستان در روز جمعه که منجر به کشته‌شدن ۵۳ نفر شد، بازداشت شدند، فورا آزاد کند.»
دفتر عفو بین‌الملل در هند گزارش داده که پناهجویان افغان پس از آن بازداشت شدند که روز پنجشنبه گذشته با وجود رد مجوز پولیس به دلیل «تدارکات امنیتی/قانونی و نظم» در منطقه «جنترمنتر» دهلی تظاهرات کردند.
عفو بین‌الملل تاکید کرده که هرگونه فقدان مجوز یا عدم رعایت سایر الزامات اداری نباید یک مجمع را غیرقانونی کند و نباید به عنوان مبنایی برای بازداشت اشتراک‌کنندگان در آن استفاده شود.
این سازمان افزوده: «حق اعتراض یک حق انسانی است، نه یک امتیاز. هرگونه محدودیت در این مورد باید با توجه به نگرانی‌های معقول در مورد مکان، زمان و نحوه اعتراض باشد و باید الزامات ضروری و متناسب را برآورده کند.»
نکته قابل تأمل این است که جنبش دادخواهی «نسل‌کشی هزاره‌ها را متوقف کنید» تنها در دو کشور با سرکوب و بازداشت معترضان روبه‌رو شد: افغانستان زیر سلطه طالبان و هند به رهبری نارندرا مودی!
این در حالی است که طالبان به یک معنا دشمن هند محسوب می‌شوند؛ زیرا نیروی نبابتی پاکستان به شمار می‌آیند. از سوی دیگر، پولیس هند در حالی دست به سرکوب و بازداشت دیکتاتورمآبانه اعتراض مسالمت‌آمیز دانشجویان افغان می‌زند که خود هند یکی از قربانیان تروریزم تکفیری مورد حمایت پاکستان است؛ همان تروریزمی که در پی تسلط طالبان بر افغانستان به یک نگرانی عمده برای امنیت ملی هند تبدیل شده و رهبران دهلی نو بارها به مناسبت‌های گوناگون در این باره علنا ابراز هراس کرده‌اند.
با این وجود، پولیس هند در اقدامی شگفت‌انگیز با سرکوب اعتراضات مسالمت‌آمیز دانشجویان افغان نه تنها از سیاست امنیتی ضد تروریستی کشورش، تخطی و عدول کرد؛ بلکه در کنار طالبان قرار گرفت و عملا در زمین تروریست‌ها بازی کرد.
این در عین حال، یک بدنامی بزرگ و شرم‌آور برای کشوری است که خود را دوست همیشگی مردم افغانستان می‌داند، از تروریزم برائت می‌جوید و ظاهرا رویکردها و اعمال شنیع و خشن تروریست‌های وحشی علیه اقلیت‌های مذهبی را برنمی‌تابد.
نکته قابل تأمل این است که هند جمعیتی را سرکوب کرد که در کنار هندوها و سیک‌ها در افغانستان، هدف حمله‌های خشونت‌بار و خونین تروریست‌های تکفیری بوده‌اند و همفکران و همسنگران همان تروریستی که روز جمعه ۸ میزان، ده‌ها دانش‌آموز هزاره را در غرب کابل به خاک و خون کشاند، چندی پیش، عبادتگاه هندوها و سیک‌ها را در سمت دیگر پایتخت، هدف گرفتند و ده‌ها نفر را کشتند.
بنابراین، انتظار می‌رفت پولیس هند، افزون بر این‌که نباید با ارتکاب این سرکوب نفرت‌انگیز و شرم‌آور، نام خود را در کنار طالبان قرار می‌داد، از این زاویه هم به قربانیان تروریزم در افغانستان نگاه می‌کرد و به یاد می‌آورد که درد و دادخواهی هزاره‌ها همان درد و دادخواهی هندوها و سیک‌ها و همه کسانی است که قربانی تروریزم و فاشیزم می‌شوند؛ زیرا همه آن‌ها از سوی یک جریان، هدف قرار می‌گیرند و قربانی می‌دهند.
با این وجود، سرکوب اعتراضات دانشجویان افغان در هند از سوی پولیس دهلی نو در سایه سلطه دولتی راست‌گرا، ضد مسلمانان و متمایل به هندوگرایی رادیکال، چیزی از عظمت، گستره، تاثیرگذاری و پژواک جهانی جنبش دادخواهی هزاره‌های قربانی نسل‌کشی و ژنوساید تروریزم بی‌رحم و خون‌ریز نکاست و نخواهد کاست؛ زیرا افغان‌ها طی دو روز گذشته در بیش از ۱۰۰ شهر جهان به خیابان‌ها آمدند و علیه نسل‌کشی سیستماتیک هزاره‌ها در افغانستان، دست به اعتراض زدند. این اعتراضات، علیرغم بایکوب خبری رسانه‌های بزرگ غربی به دلیل اولویت دوگانه آن‌ها در قبال وضعیت ایران و افغانستان، سرانجام به گوش رهبران، دولت‌ها و مردم جهان رسید و شماری از چهره‌های نامدار حوزه سیاست و فرهنگ و هنر هم با این جنبش جهانی، همراه و همنوا شدند.
در این میان، سهم هند، شرم و بدنامی و بی‌بنیاد بودن ادعای همیشگی آن مبنی بر دوستی با «مردم افغانستان» است که دولت هندوگرای دهلی را در کنار تروریزم تکفیری و علیه مردم افغانستان و تمام عدالت‌خواهان جهان قرار داد.
