زندگی در افغانستان، اعلام جنگ از اروپا؟
اقدام برخی از افراد و چهره‌ها در خارج از افغانستان به ویژه در اروپا برای اعلام جنگ علیه طالبان نه تنها با منافع و مصالح عمومی شیعیان ساکن افغانستان سازگار نیست و ناقض اصول اعتقادی و باورهای مکتبی آنان می‌باشد؛ بلکه این اقدام ممکن است با حمایت و هدایت برخی جریان‌ها، سازمان‌های اطلاعاتی و حتی دولت‌ها به منظور ملتهب کردن وضعیت داخلی افغانستان، مشروعیت بخشیدن به فشارهای مضاعف طالبان بر شیعیان در آستانه ماه محرم و هدایت مشکلات جاری میان آنان و رژیم حاکم به سمت برخوردهای خشونت‌بار تحریک و ترویج شود.
شماری از فعالان اهل تشیع افغانستان که در اروپا زندگی می‌کنند، در نشستی در شهر فرانکفورت آلمان تاکید کردند که جامعه شیعه علیه طالبان باید مقاومت قاطع و در صورت ضرورت در برابر ظلم این گروه مبارزه مسلحانه کنند.
این چهره‌ها که تعدادشان به بیش از ۵۰ تن می‌رسد در نشستی به دعوت زکریا مشکور کابلی؛ روحانی و فعال سیاسی و با همکاری مراکز اسلامی شیعی در شهر فرانکفورت آلمان برگزار شد، شرکت کردند.
آن‌ها در بیانیه‌ای نوشتند که طالبان نه تنها حقوق شیعیان را نادیده می‌گیرند؛ بلکه سیاست‌های این گروه امنیت و حیات آن‌ها را نیز تهدید می‌کند.
بیانیه افزوده که جامعه شیعه باید به‌طور سازمان‌یافته و در صورت لزوم به صورت مسلحانه در برابر ظلم و ستم طالبان ایستادگی کند.
شماری از شیعیان افغانستان از کشورهای آسترالیا، سویدن، ترکیه و ایران نیز به صورت آنلاین در این نشست اشتراک کرده بودند.
بیانیه تاکید کرده که تنها راه حفظ حقوق و امنیت شیعیان، مقاومت و مبارزه مستمر با طالبان است.
در این شکی نیست که شیعیان در افغانستان تحت ظلم و ستم قرار دارند. طالبان یک نیروی قومی، ایدئولوژیک و غیرمتعهد به ارزش‌های انسانی، منافع ملی، قوانین عادلانه و تعهدات بین‌المللی افغانستان در زمینه حقوق بشر است.
از زمان بازگشت طالبان به قدرت، شیعیان عملاً در مسیر حذف از سازوکار سیاسی، محرومیت از حقوق اقتصادی و اجتماعی و محدودیت در زمینه آزادی‌های مدنی و فرهنگی قرار گرفته‌اند.
نخبگان شیعه هیچ سهم معنی‌داری در هسته مرکزی قدرت ندارند. بر اساس تازه‌ترین نظرسنجی که از سوی انستیتوت مطالعات خاورمیانه انجام شده سهم شیعیان از دولت طالبان تنها نیم درصد است آن هم در سطوح بسیار پایین و فاقد صلاحیت‌های اجرایی و تصمیم‌گیری.
در نخستین روزهای بازگشت طالبان به قدرت، قانون احوال شخصیه شیعیان از اعتبار ساقط شد. پس از آن آموزه‌های فقه جعفری از کتب درسی حذف گردید و تنها دیپارتمنت فقه جعفری در دانشگاه بامیان تعطیل شد.
در ادامه، ملا هبت الله آخوندزاده؛ رهبر مذهبی طالبان که در قندهار مخفی شده طی تصمیماتی بحث‌برانگیز اعضای شورای علمای سراسری افغانستان را تعیین کرد که بر پایه آن، در ولایت‌های شیعه‌نشین مانند دایکندی و بامیان نیز حتی یک عالم شیعه در ترکیب شورای علما حضور ندارد.
در همین ولایت‌ها مقام‌های محلی و حاکمان منصوب شده از سوی طالبان همگی پشتون‌تبار و سنی مذهب هستند.
طالبان در سال دوم حاکمیت خود حتی محدودیت‌های گسترده‌ای را بر مراسم عزاداری ایام محرم شیعیان وضع کردند. به دلیل همین محدودیت‌ها بود که ملیشه‌های طالبان رفتارهای توهین‌آمیز و برخوردهای خشونت‌باری را با عزاداران شیعه و جوانان هزاره در کابل و بخشی از ولایت‌های شیعه‌نشین افغانستان به نمایش گذاشتند.
در شماری از مناطق کشور، کوچی‌های مهاجم و مسلح که از حمایت‌های گسترده نیروهای طالبان برخوردار هستند برای تاراج مراتع و مزارع هزاره‌ها و شیعیان بومی ساکن این مناطق هجوم بردند.
آن‌ها حتی برای درهم شکستن حرمت و احترام شیعیان و تعدی به اعتقادات و باورهای آنان زیارتگاه‌های شیعه را تبدیل به مراکز نگهداری گوسفندان و مواشی خود کردند.
گفته می‌شود که اخیراً طالبان به مدارس مذهبی شیعه نیز دستور داده‌اند که تعداد طلاب خود را در دولت طالبان ثبت کنند و مهم‌تر از همه این‌که نظام آموزشی‌شان را بر اساس دستورات طالبان تدوین سازند.
به این ترتیب مشخص نیست که شیعیان در آستانه ماه محرم امسال با چه محدودیت‌های تازه‌ای از سوی طالبان مواجه خواهند شد.
این در حالی است که شیعیان و هزاره‌ها از زمان بازگشت طالبان به قدرت در سه سال اخیر همواره بر تعامل، ارتباط و حمایت از رژیم حاکم تاکید کرده‌اند. آن‌ها هرگز اقدام به توسل به خشونت، تلاش‌های مسلحانه برای ضربه زدن به نیروهای طالبان و یا تثبیت قدرت خود نکرده اند. به این ترتیب شیعیان هرگز یک تهدید امنیتی برای رژیم طالبان به حساب نمی‌آیند؛ اما علیرغم این رویکرد سازش‌کارانه و تعاملی مقام‌های طالبان هیچ‌گاه به مطالبات مشروع شیعیان توجه نکرده و در مواردی حتی اظهارات و موضع‌گیری‌های توهین‌آمیزی را علیه اعتقادات و باورهای مذهبی شیعیان مطرح کرده‌اند.
با این وجود، شیعیان نشان دادند که همچنان به اصول مکتبی، باورهای اعتقادی، ارزش‌های فرهنگی و افتخارات قومی خود به عنوان یک توده خشونت‌پرهیز، معتقد به گفتگو و مبارزه مسالمت‌آمیز برای دستیابی به حقوق مشروع خویش، متوسل به ترور، خشونت، اقدامات مسلحانه و مواجهه سخت‌افزاری با رژیم حاکم نمی‌شوند.
در چنین شرایطی اقدام برخی از افراد و چهره‌ها در خارج از افغانستان به ویژه در اروپا برای اعلام جنگ علیه طالبان نه تنها با منافع و مصالح عمومی شیعیان ساکن افغانستان سازگار نیست و ناقض اصول اعتقادی و باورهای مکتبی آنان می‌باشد؛ بلکه این اقدام ممکن است با حمایت و هدایت برخی جریان‌ها، سازمان‌های اطلاعاتی و حتی دولت‌ها به منظور ملتهب کردن وضعیت داخلی افغانستان، مشروعیت بخشیدن به فشارهای مضاعف طالبان بر شیعیان در آستانه ماه محرم و هدایت مشکلات جاری میان آنان و رژیم حاکم به سمت برخوردهای خشونت‌بار تحریک و ترویج شود.
به این ترتیب، توسل به خشونت نه تنها مورد تایید شیعیان ساکن افغانستان نیست؛ بلکه امنیت و منافع مشروع آنان را به خطر می‌اندازد و زمینه‌های سرکوب، ارعاب و جنایت، کوچ اجباری و غصب و غارت علیه آنان را فراهم می‌سازد.
کدام نظری خاص ندارم قراریکه ملاحظه ګردیده است از بردن نام قوم هزاره ها در متن تان یاد نشده است در حالیه قوم هزاره بنابر لسان زبانیُ، قیافه نژادی و وابسته بودن شان به مذهب جعفری همیشه سرزنش گردیده است در حالیکه قسمت قلیلی از هزاره ها شعیه بوده و اکثریت شان متعلق به مذهب سنت الجماعه می باشد و هیچ گاهی عالم شیعه که از قوم غیر هزاره بوده باشد از مظلومیت هزاره در محافل یاد نگرده و مظلومیت شان بنام شیعه ها در رسانه های انعکاس داده و بر خلاف این ملت مظلوم را به خاطر بدست آوردن منافع اقتصادی و سیاسی شان به میدان جنگ تشویق و ترغیب می نماید و انتخاب این موضوع را به جوانان روشنفکفر هزاره ها میگذاریم تا با درک از شرایط اجتماعی شان و سرگذشت تاریخی شان تصمیم بگیرند.