متاثر شدن زندگی حدود 7 میلیون تن از «منع کشت تریاک» در افغانستان
گروه بینالمللی بحران اعلام کرد که براساس برآوردهای سازمان ملل توقف کشت خشخاش در افغانستان بر معیشت تقریبا هفت میلیون نفر در روستاهای این کشور تأثیر گذاشته و کشاروزان سالانه 1.3 میلیارد دالر پول ناشی از فروش تریاک را از دست دادهاند.
در یک گزارش گروه بینالمللی بحران که امروز پنجشنبه، 22 سنبله منتشر شده آمدهاست که با ظرفیت محدود طالبان برای ارایه گزینههای جایگزین خشخاش، شوک اقتصادی برای کشاورزان و کارگران روستایی تشدید شده است و بسیاری از آنان به کشت گندم یا پنبه روی آوردهاند؛ اما با کاهش درآمد دستوپنجه نرم میکنند.
گروه بحران افزوده است که توسعه کشاورزی مجاز، به آبیاری بیشتر، تأسیسات سردخانه و جادههای بهتر نیاز دارد و طالبان بودجه لازم برای توسعه چنین زیرساختهایی را ندارند. در گزارش همچنین آمده که به دنبال این ممنوعیت، قیمت تریاک افزایش یافته است که کشاورزان را وسوسه میکند تا از این ممنوعیت سرپیچی کنند.
در گزارش گروه بحران آمده است که کشاورزان در جنوب افغانستان جایی که توانسته از ذخایرشان به فروش مواد مخدر ادامه بدهند، وفادارانه به ممنوعیت طالبان احترام میگذارند. با اینحال، حتا در ولایت قندهار، خاستگاه طالبان، نافرمانی همچنان باقی است.
سازمان ملل متحد تخمین میزند که کشت خشخاش در افغانستان ۹۵ درصد کاهش یافته است.
چندی پیش اداره بازرس ویژه امریکا در امور بازسازی افغانستان در گزارشی گفته بود با وجود اینکه ممنوعیت وضعشده از سوی طالبان باعث کاهش قابل توجه کشت خشخاش در افغانستان شده است، اما این گروه هیچ اقدامی علیه ذخایر تریاک انجام نداده است.
در گزارش سیگار آمده است که تصاویر سازمان «آلیسس» و تجزیه و تحلیل معیشت نشان میدهد که مقدار تریاک ذخیرهشده در افغانستان همچنان قابل توجه است و به ۱۶ هزار و ۵۶۷ متریک تُن میرسد. در این میان معاملهگران تریاک با فروش از ذخایرشان از قیمتهای بالا سود میبرند.
گروه بینالمللی بحران گفته که آینده ممنوعیت کشت خشخاش نامشخص است؛ اگرچه طالبان بر اجرای آن مصمم هستند، اما ممکن است زیر بار مشکلات اقتصادی فرو بریزد. برخی از کارشناسان پیشبینی میکنند که تأثیر اقتصادی منع کشت خشخاش، طالبان را وادار میکند تا از سیاست خود عقبنشینی کنند، البته این احتمال نیز وجود دارد که رهبری طالبان سرسخت و ثابتقدم بماند.
در گزارش گروه بحران آمده است که استراتژی طالبان برای ممنوعیت مواد مخدر بدون ایجاد مشاغل جایگزین، خطر جابهجایی گسترده روستائیان افغانستان و افزایش مهاجرت را همراه با ناامیدی فزاینده در میان فقرا دارد.
بهگفته این گروه، طالبان باید رفاه فقیرترین کشاورزان را در نظر بگیرند و رویکرد مرحلهای را برای این ممنوعیت اجرا کنند.
گروه بحران گفته است که کمککنندگان از رشد اقتصادی در افغانستان حمایت کنند و از بحران حاد فقری که کشور در حال حاضر با آن مواجه است، بکاهند. در گزارش این گروه آمده است که برخی در حال حاضر برای امنیت غذایی و بازپروری مصرفکنندگان مواد مخدر کمک میکنند، اما این کمک بسیار کوتاه است.
گروه بحران گفته است: «حمایت مؤثر در مقیاس ملی مستلزم همکاری با رژیم طالبان است که از نظر سیاسی دشوار و برای بسیاری از سیاستگذاران غربی ناخوشایند است، اما به غیرنظامیان افغان، بهویژه زنان روستایی کمک خواهد کرد.»
بهگفته گروه بحران، در وهله اول حمایت میتواند بر توسعه روستایی، حمایت از کشاورزی، حفظ آب و سرمایهگذاری در فرآوری محصولات کشاورزی متمرکز شود اما واقعیت این است که بخش کشاورزی عاری از مواد مخدر مشاغل کافی فراهم نخواهد شد که در این صورت نیاز به یک برنامه توسعهای است که بهطور گستردهتری بر اشتغال غیرکشاورزی، از جمله برای زنان تمرکز کند.