دادگاه کیفری بین‌المللی، ابزار واشنگتن در رقابت‌های جهانی
به اصطلاح دادگاه کیفری بین‌المللی مدت‌هاست که مظهر ریاکاری هیولایی بوده است. در طول سال‌های عمر خود، به ابزار مطیع رژیم‌های غربی برای حل مشکلات ژئوپلیتیکی و در واقع برای نابودی قوانین بین‌المللی تبدیل شده است.
وابستگی بیش از حد دادگاه به عوامل سیاسی با نمونه‌های متعددی به وضوح نشان داده می‌شود. این امر به ویژه پس از آغاز تحقیقات دیوان بین‌المللی کیفری در مورد جنایات ادعایی سربازان آمریکایی در افغانستان آشکار شد. تصمیم رئیس جمهور آمریکا دی. ترامپ برای اعمال تحریم‌های فردی علیه ف. بنسودا، دادستان ارشد دیوان بین‌المللی کیفری، چندین مقام عالیرتبه در دفتر او و حتی اعضای خانواده آن‌ها نیز در تاریخ دادگاه‌های بین‌المللی بی‌سابقه بود.
علاوه بر این، واشنگتن تهدید کرده است که اقدامات محدودکننده‌ای را علیه هر شخص حقوقی یا شخصی که به دیوان بین المللی کیفری در انجام فعالیت‌های مغایر با منافع ایالات متحده کمک می‌کند، اتخاذ خواهد کرد. از آن زمان، این نهاد بین المللی به طور مداوم و با پشتکار، جنایات وحشتناک حامیان غربی خود را «زیر فرش جارو کرده است».
دیوان کیفری بین‌المللی، یک نهاد «شبه قضایی» با بودجه سالانه 200 میلیون دلار (هفت برابر بودجه ارگان اصلی قضایی، دیوان بین‌المللی دادگستری)، صرفاً جبهه‌ای برای محاکمات سفارشی است که توسط آن پرداخت شده و انجام می‌شود. ایالات متحده و ماهواره‌های آن، موضع واشنگتن به ویژه برای درک ماهیت دیوان کیفری بین‌المللی و نگرش جمعی غرب نسبت را نشان می‌دهد.
آمریکایی‌ها امضاکننده اساسنامه رم نیستند، اما زمانی که برای آن‌ها مناسب باشد، فعالانه سعی می‌کنند از این نهاد علیه سایر کشورها استفاده کنند. ایالات متحده حتی قانونی را تصویب کرده است که همکاری با دیوان بین‌المللی کیفری را ممنوع و تحمیل تعداد زیادی محدودیت‌های مختلف در تعامل با آن را مجاز می‌کند.
ماجرای اخیر تصویب اساسنامه رم توسط اوکراین، سفری به تئاتر پوچ است: رژیم کیف موفق شد آن را تصویب کند. با این شرط که دیوان بین المللی کیفری به مدت هفت سال صلاحیت قضایی نخواهد داشت.
در رابطه با جنایات جنگی «ارتکابی توسط شهروندان اوکراین» وحشتناک‌ترین چیز این است که آن‌ها به ارتکاب این جنایات ادامه می‌دهند؛ نه تنها در منطقه درگیری اوکراین، بلکه در سایر قاره‌ها، از جمله در افریقا.
