از تحقیر پاکستان تا تدبیر طالبان
شهروندان افغانستان، مقام‌های دولت پیشین و طالبان را مسئول این وضعیت تحقیرآمیز و نکبت‌بار می‌دانند و می‌گویند که «اگر افغانستان صاحب داشت» و رهبران آن به نفع کشورهای همسایه و منطقه و قدرت‌های جهانی، مصایب و فجایع چندده ساله را بر مردم، تحمیل نمی‌کردند، امروزه هیچ‌کس مجبور به مهاجرت به کشورهای همسایه و تحمل تحقیر و سرکوب و بدرفتاری همسایگان نبود.
وزارت امور مهاجرین طالبان گفته که از اول ماه اکتبر سال جاری؛ زمانی که پاکستان ضرب‌الاجل اخراج مهاجران و پناهجویان را اعلام کرد، تاکنون ۲۳۰ هزار نفر از مرز گذشته‌اند.
پولیس پاکستان قبل از پایان مهلت داده شده، شروع به بازداشت صدها نفر در شهرهای مختلف کرد که تاکنون ادامه دارد. افراد بازداشت‌شده به اردوگاه‌های اخراج اجباری موسوم به «مراکز نگهداری» برده و از آن‌جا اخراج می‌شوند.
امیرخان متقی؛ وزیر امور خارجه دولت طالبان در گفتگو با بی‌بی‌سی، تصمیم پاکستان مبنی بر اخراج پناهجویان و مهاجران افغان را «یک تصمیم یکجانبه» خواند و گفت: «مقامات پاکستان به هیچ چیز گوش نمی‌دهند.»
رهبران طالبان در کابل نیز از این روند به تندی انتقاد کرده و از حکومت پاکستان خواسته‌اند تا با پناهجویان افغان بر اساس موازین بین‌المللی و بشردوستانه برخورد کنند.
امیرخان متقی؛ وزیر خارجه طالبان اما گفته که شیوه «اخراج مهاجران افغان همراه با تحقیر بوده است».
به جز این، مقام‌های طالبان بارها به تندی از تصمیم بحث‌برانگیز پاکستان مبنی بر اخراج گسترده پناهجویان افغان، انتقاد کرده و حتی پاکستان را به طور ضمنی یا مستقیم «تهدید» کرده‌اند؛ رویکردی که هرگز باعث نشده تا پاکستان، کارابزار خود را تغییر دهد و بر تصمیم خود تجدید نظر کند.
در این میان، شماری از شهروندان افغانستان، مقام‌های دولت پیشین و طالبان را مسئول این وضعیت تحقیرآمیز و نکبت‌بار می‌دانند و می‌گویند که «اگر افغانستان صاحب داشت» و رهبران آن به نفع کشورهای همسایه و منطقه و قدرت‌های جهانی، مصایب و فجایع چندده ساله را بر مردم، تحمیل نمی‌کردند، امروزه هیچ‌کس مجبور به مهاجرت به کشورهای همسایه و تحمل تحقیر و سرکوب و بدرفتاری همسایگان نبود.
از دید مردم و منتقدان، امروز نیز که طالبان ادعا می‌کنند که «استقلال» افغانستان را به دست آورده و شعار «عزت» و «سربلندی» مردم افغانستان را سر می‌دهند، قادر نیستند در برابر وحشت و خشونت و سرکوب و تحقیر پناهجویان توسط پاکستان ایستادگی کرده و سران اسلام‌اباد را مجبور به توقف این موج یکجانبه بی‌رحمی علیه آسیب‌پذیرترین اقشار کنند.
رهبران طالبان با وجود شعارها، انتقادها و حتی تهدیدهایی که در رسانه‌ها علیه پاکستان، مطرح می‌کنند، در عمل همچنان به عنوان یک نیروی دست‌نشانده پاکستان ظاهر می‌شوند و قادر نیستند که بر سیاست‌های رژیم اسلام‌آباد علیه افغانستان، تاثیر بگذارند.
طالبان نه از قدرت نظامی قابل توجهی برخوردار اند که همسایگان را وادار به کرنش و تعظیم در برابر خود کنند و نه هنر دیپلماسی و بازی در میدان سیاست را یاد گرفته‌اند تا از طریق رایزنی‌های سودمند سیاسی، بحران‌هایی مانند اخراج پناهجویان را در مسیر منافع مشروع مردم افغانستان، هدایت و مدیریت کنند.
پاکستان به طور آشکار، پناهجویان را تحقیر می‌کند، اموال و املاک آنان را به تاراج می‌برد و حتی گزارش‌های موثقی وجود دارد که پناهندگان و مهاجران قانونی دارای مدارک معتبر را نیز بازداشت و پس از دریافت پول، دوباره آزاد می‌کند. وضعیت مشابهی نیز در ایران و ترکیه و یونان و هند و سایر کشورهای همسایه، منطقه و جهان علیه پناهجویان افغان جریان دارد، و همه این رویدادها تنها یک دلیل ساده دارد و آن این‌که در کابل، یک دولت مقتدر و مشروع و مدافع صادق حقوق مردم افغانستان وجود ندارد.
پس طالبان در قبال سرنوشت دیروز و امروز مردم افغانستان مسئول اند؛ زیرا دیروز با دامن زدن به ناامنی‌های خونین، حملات مرگبار، جنگ‌های جنایتکارانه و کشتارهای فاجعه‌آمیز به نیابت از کشورهای همسایه و منطقه و قدرت‌های بزرگ خارجی، تا توانستند از صلح سر باززدند و بر آتش جنگ و خشونت و وحشت و ویرانگری دمیدند تا میلیون‌ها نفر را مجبور به ترک وطن کنند و امروز، با روی کار آوردن یک دولت ضعیف، بی‌اعتبار، موقت، منزوی، ناکارآمد، فاقد مشروعیت، کاملا قومی و ایدئولوژیک و محروم از حمایت وسیع مردم افغانستان و بی‌ارتباط با کشورها و سازمان‌های جهانی، بسترساز تحقیر و سرکوب مردم افغانستان به عنوان افراد فاقد پشتوانه، بی‌وطن، آواره، بی‌سرنوشت و بی‌دولت شده‌اند.
