روز ملی پرچم؛ به عشق میهن
روز هفتم اسد به عنوان روز ملی پرچم نام‌گذاری شده‌است و از این روز از سوی ادارات دولتی و مردم افغانستان، تجلیل می‌شود. ریاست جمهوری سال گذشته از مردم خواست که در این روز، پرچم ملی افغانستان را بر فراز خانه‌های‌شان به اهتزاز درآورند؛ درخواستی که نشان می‌دهد اراده‌ای عمیق و جدی برای تعمیم و تبدیل این مناسبت به یک کارزار سراسری به منظور بزرگداشت از یک نماد ملی وجود دارد.
بسیاری از کشورها روزی را به مناسبت روز ملی پرچم در تقویم خود دارند و از آن به شیوه‌های گوناگون تجلیل می‌کنند. پرچم و نشانگان به کار رفته در آن، اتفاقات تاریخی، مفاخر ملی و چشم‌انداز آینده ملت‌ها را بازتاب می‌دهد و به همین دلیل، در بسیاری از کشورها پرچم ملی، از احترام ویژه‌ای برخوردار است.
در افغانستان اما پرچم ملی نیز به تبع تاریخ پرماجرای کشور، سرگذشتی پرحاشیه و سرشار از تغییر و تحول را شاهد بوده‌است. تحولات تاریخی و ظهور و زوال رژیم‌های سیاسی، شاید بیش از هر چیزی در تغییرات پرچم ملی، بازتاب یافته‌است.
با این‌همه پرچم ملی کنونی افغانستان، به همان نماد اولیه‌ای شبیه است که از سوی امان‌الله خان؛ شاه سابق افغانستان در سال ۱۳۰۷ خورشیدی به لویه جرگه پغمان، پیشنهاد و تصویب شد. در این پرچم، رنگ سیاه، نماد دوران اشغال افغانستان توسط استعمار است، رنگ سرخ، نشانه شهادت‌ها و رشادت‌های مردم این سرزمین در مبارزه با اشغال و استعمار محسوب می‌شود و رنگ سبز، به معنای چشم‌انداز روشن و سبز آینده‌است؛ آینده‌ای که از رهگذر عبور افغانستان از دو دوره سیاه و سرخ، به افق‌های سبز رهایی و شکوفایی می‌انجامد.
این آینده اما هنوز فرانرسیده‌است. افغانستان هنوز درگیر نزاع‌های مرگباری است که ریشه در تاریخ پرحادثه این سامان دارد. هنوز هم اشغال و استعمار زیر نام‌ها و عناوین جدید، وجود دارد و مبارزه علیه آن نیز با تقدیم روزانه ده‌ها شهید از سوی نیروهای رشید امنیتی و شهروندان بی‌دفاع غیر نظامی کشور، استمرار یافته‌است.
افزون بر این‌ها ملت افغانستان تحت تأثیر ده‌ها سال جنگ و جدال و تنش و مناقشه، از هم متلاشی شده و شیرازه‌های وحدت و همگرایی و همبستگی آن به نحو ترمیم‌ناپذیری گسسته‌است.
در این میان، عشق به میهن و احترام به ارزش‌ها، مفاخر و نمادهای ملی و میهنی هم به شدت تضعیف و تخریب شده‌است.
در چنین شرایطی نام‌گذاری یک مناسبت ملی به نام روز پرچم می‌تواند بهانه‌ای هرچند کوچک برای یک گام مهم در مسیری بزرگ و نیک‌انجام باشد؛ مسیری که فرهنگ عشق‌ورزی و تعهد به ارزش‌های میهنی را در ذهن مردم افغانستان، القا و احیا می‌کند و حس نجیب همبستگی و تعلق ریشه‌دار به این آب و خاک را در یکایک شهروندان، فرای از نژاد و تبار و مذهب و زبان و سمت و جناح و… برمی‌انگیزد و زنده و زاینده می‌سازد.
روز ملی پرچم، روز عبور از گذشته تلخ و تاریک است به سوی آینده‌ای سبز و آزاد و آرام.
مردم افغانستان می‌توانند در این روز در کنار یکدیگر، گام کوچکی در یک مسیر طولانی بگذارند و دست در دست همدیگر با عبرت از روزگار سرد و تلخ گذشته، برای ساختن آینده‌ای مستقل و مقتدر، متعهدانه وارد عمل شوند.
پرچم ملی شاید از معدود نمادهایی باشد که از تنش‌ها و اختلاف نظرهای منحط تباری و نژادی و زبانی و مذهبی به دور مانده‌است؛ بنابراین روز ملی پرچم از این ظرفیت عزیز و عظیم برخوردار است که عشق به میهن را در وجود یکایک افغان‌ها زنده کند و آ‌ن‌ها را حول محوری واحد برای تحقق ثلث سبزرنگ این نماد مقدس، متحد کند.
